Boksuneun Naui Geot (2002)

De favoriete film van Harry Knowles van Ain't It Cool News van 2002!

Lees toelichting op aintitcool.com

Harry Knowles weet niks, maar dit is inderdaad de beste film van 2002.

In Zuid-Korea worden sinds 1997 de beste films ter wereld gemaakt. Imperialistisch Hollywood doet er alles aan om dit te stoppen, en dreigt met sancties, boycots en allerlei andere soortgelijke maatregelen, waarbij je zowaar haast begint te denken dat Noord-Korea gelijk heeft inzake het Amerikaanse beleid. Gelukkig heeft ook Zuid-Korea een aversie tegen imperialisme (hoewel natuurlijk in mindere mate), wat vooral komt door de indrukwekkende historie van het land. Het is te hopen dat Korea niet wordt veroverd, zoals wij hier zijn veroverd, door Amerika met haar kapitalisme.

Ik begin niet voor niets over kapitalisme, want Sympathy for Mr. Vengeance (een van de beste films die de Koreaanse filmindustrie heeft voortgebracht, en dat wil wat zeggen) is, ondanks het ogenschijnlijk simpele plot over wraak, een diepgaande aanklacht tegen kapitalisme (hoewel dat er niet dik bovenop ligt, gelukkig). Met een erg intelligent script waarbij cliches worden vermeden toont het de grote verschillen tussen High and Low in een rauwe, grimmige maar ook menselijke film, hoewel je dat laatste niet zou zeggen gezien het vele harde en schokkende geweld.

Naast de topprestaties van de cast met lauter geweldige acteurs (onder andere Song Kang-ho, wat mij betreft misschien wel de beste acteur van nu) is het vooral ook de meesterlijke regie van Park Chan-wook (overigens niet te verwarren met Park Chan-ok) dat opvalt: zonder opsmuk, filmische trucjes of soortgelijk interessantdoenerij, weinig cuts, veel static shots met geweldige angles (zonder te overdrijven of het realisme-aspect uit het oog te verliezen) en praktisch geen muzikale ondersteuning weet hij een erg meeslepende, aangrijpende, gestileerde en spannende film te creeeren op een manier die ik bij geen andere film ben tegengekomen.

Thank god for Korean cinema!!

Vreemd. Het script rammelt aan alle kanten. Bizarre vondsten lijken de voorkeur te hebben boven enige logica.
De film is een aaneenrijging van bedachte vondsten. Er zitten hele goede tussen, die je nog lang zullen bijblijven. Ze kunnen alleen het ontbreken van een coherent verhaal niet maskeren. Da's jammer, want het dramatische uitgangspunt is goed gekozen.
Ik vind het een zwaktebod dat geweld steeds de verhaallijnen met elkaar moet verbinden. De gewelddadigheden en het aantal doden komt je op een gegeven moment de neus uit. Het moment dat het kleine meisje verdronk was voor mij de druppel. De subtiliteit is in die scenes ver te zoeken, bijvoorbeeld de gek die op die plaats rondliep. Het werd mij allemaal te veel.
De sympathie voor de hoofdpersonages is dan verdwenen en dus restte voor mij alleen nog het uitzitten van de resterende tijd.
Pluspunten: veel indrukwekkende camerashots, op mooie locaties.
De jongen met het groene haar vond ik erg sterk. Ook het meisje met de pamfletten vond ik een leuk type.
Een interessante mislukking.

Hier ga ik eens lekker op reageren (kon je ook wel verwachten natuurlijk)

Allereest, dit was Park Chan-wook's droomproject. Hij was vele jaren bezig met het script en het kostte hem veel moeite het project van de grond te krijgen. Denk je dat hij dan aankomt met een rammelend en incoherent script? En waarom vind je het incoherent? Omdat er een paar gebeurtenissen (terecht) worden overgeslagen? Ben het niet met je eens.


Ik snap dit niet. Dit is toch ook zo bij bijvoorbeeld Cyclo (één van jouw favoriete films)? Dit is nieuw en verfrissend, en de gebeurtenissen zijn in perfecte harmonie met de onconventionele stijl.


De film was op dat moment nog maar net begonnen. Je doet jezelf de das om; je eigen apathie is er de oorzaak van dat je de film niet goed vindt. Beetje jammer niet? Ik had bij die scène trouwens precies het omgekeerde: Het was een ongeluk!! Toen begon de sympathie eigenlijk pas echt.

Kortom, je kon het filmische en fysieke geweld in de film niet waarderen. Maakt niet uit hoor, je bent hier ook zeker niet de enige in, maar ga niet zeggen dat het allemaal incoherent, bizar of onlogisch is, want dat is gewoon niet waar. Deze film heeft zó ontzettend veel te bieden. Het is dan ook jammer dat er zoveel mensen zijn die dat missen, omdat ze zo erg van de wijs worden gebracht door het eerder genoemde geweld. Their loss, zeg ik dan maar.

Ik zat op je berichtje te 'wachten'.


Dat er enkele jaren aan gewerkt wordt zegt mij niks. Dat is geen garantie voor kwaliteit.
Ik vind het verhaal geen geheel, omdat veel bizarre losse scenes achter elkaar niet automatisch een coherent geheel vormen. Integendeel zelfs. Het script had wat mij betreft uitgedunt moeten worden, met meer aandacht voor de dramatische aspecten.
Nu is de balans te ver doorgeschoten naar geweld, en wordt het uitgebalanceerde begin gevolgd door stuurloosheid.


IK vind de balans tussen drama en geweld in Cyclo WEL goed.
Een veel evenwichtiger verhaal, en met meer uitgediepte karakters.


Het was alleen de druppel. Daarna werd het verhaal nog veel stuurlozer.


Tot op zekere hoogte wel.


Toch wel. Ik val uiteindelijk over het verhaal. Niet over het geweld an sich.


Zoals ik al zei: de onevenwichtigheid, en het drama in dienst van het geweld in plaats van andersom, is de kern van mijn betoog.

We worden niet eens Jay.

Ik vond het dus wel gebalanceerd.
Voor een, op het oppervlak, simplistische plot is het een interessant gelaagde film.

In mijn beleving is het juist onmogelijk om empathisch te zijn, dus rest alleen de sympathie.
Maar voor wie?

De werkelijke balans wordt pas bereikt aan het eind als de vader, Park, ook sterft. Onvermijdelijk zelfs.
De balans wordt overigens niet alleen gevonden in
de dood maar ook in de afrekening. Beiden hebben zich nog wreken.

Het gevoel van 'Sympathy For Mr. Vengeance'. Het enige positieve gevoel dat de film op je achterlaat, in een grauwe pessimistische film.

Eerste uur was top.

Zeer stilistisch, prachtige kleuren, shots en composities. JayLunar's opmerking over "geen opsmuk" begrijp ik dan ook totaal niet. Dit maakte de film net de moeite, net zoals de dikwijls wat zwartkomische scenes. Het verhaal van de tweehoofdige man was hilarisch.

Het keerpunt, zoals kapp zei, is de scene waar het dochtertje verdronk. De scene zelf vond ik nog heel mooi, vanaf dan knakt de film, en draait de film om in een drama/wraakverhaaltje. Wederom flauw en veel te gewrongen, waardoor er van de sympathie in de titel absoluut geen sprake meer is. Het laatste uur, en met name het laatste kwartier was een enorme opgave om uit te zitten, want ook van stilering was plots geen sprake meer.

Film die dus scherp in twee gedeeld is. Eerste deel van de film zat lekker op een 4*, daarna klapt de film helemaal in, en rest er niks dan irritatie. 2*

Ik stoorde me net als kappeuter aan het inconsequente verhaal. Kon er nauwelijks een draad in vinden, bijzaken en toevalligheden lijken inderdaad de hoofdmoot te vormen. Verhaal an sich kon me ook nauwelijks boeien en het is op een gegeven moment behoorlijk zoeken naar positieve punten, aangezien de personages me ook helemaal niks doen hier.

Het is allemaal wel mooi vormgegeven, paar unieke shots wel.. maar het is op een gegeven moment gewoon een beetje plaatjes kijken dus. Plaatjes zonder emotionele betekenis.

En ik stoorde me dan weer absoluut niet aan het schijnbaar inconsequente verhaal - ik heb ruim twee uur geboeid zitten kijken.
Ik vond het juist erg mooi hoe de levens van de beide wrekers met elkaar schampten.
Oké, er waren wel erg veel toevalligheden waar te nemen maar hé......Tom Tykwer kan er ook wat van...
Dat er soms scenes werden overgeslagen kon me ook niet bepaald storen aangezien je de aanzet en de afloop van de 'missende' scenes wel te zien krijgt (zoals bijvoorbeeld de afrekening met de godmother van die organenmafia), bovendien houd het je lekker scherp bij het volgen van het verhaal....;)
Ik vond de film niet alleen prachtig gefilmd maar ook geweldig gemonteerd: alleen al die scene waarbij Ryu de zakenman een zak over zijn hoofd trekt en het beeld meteen overgaat in een animé waar het dochtertje naar zit te kijken.
Dat er in het laatste kwartier van de film geen stilering meer valt te ontdekken ben ik àbsoluut niet met Onderhond eens, ik zou de laatste confrontatie tussen Ryu en de zakenman nog maar eens bekijken (als je het ten minste over visuele stilering hebt).
Verder heb ik flink genoten van alle ingenieuze vondsten die in de film verwerkt zaten: de buurjongetjes die zich zo'n beetje in polonaise aftrekken op de van de pijn jammerende buurvrouw, de list van de zakenman met de high-voltage deurknop, de organenmaffiosi die zich vergrijpen aan hun 'organendonors' en natuurlijk de mooie payback aan het eind van de film door de 'éénkoppige' terroristengroep.
Helaas vraag ik me wel nog een paar dingen af aangezien de ondertitels op mijn dvd niet helemaal compleet waren: alle geschreven tekst is namelijk op mijn schijfje niet vertaald.
Vindt Ryu's zus nou zijn ontslagbrief (die al weer gedateerd is)? En pleegt ze dan zelfmoord omdat ze geen heil meer ziet in haar uitzichtloze situatie aangezien er nu zeker geen geld meer op tijd binnenkomt voor een nieuwe nier?
Ook vroeg ik me af hoe het nou zat met die scene waarbij de vader van het ontvoerde meisje in dat huisje komt met al die omgekomen mensen - wat was dat voor een gezin en hoe kwam die vader daar terecht?
Ik ben nu wel èrg benieuwd naar Oldboy - die is dan ook aanstaande zaterdag aan de beurt...:P

Tykwer maakt beeldpoëzie en binnen die setting zijn toevalligheden deel van een groter geheel. Beide aspecten zag ik in deze film absoluut niet terug.

Veel geweld en gekke personages in een merkwaardig maar bovenal onzinnig plot. Bij mij werkte het dus niet.

Jij beschouwt dit zeker als cult?

Tykwer maakt van zijn setting meer een 'waterdichte' constructie, Chan-wook Park gebruikt meer losse eindjes: ik vind beide manieren zeer goed te verteren.

Voor mij is er geen twijfel over mogelijk dat Sympathy... bol staat van de beeldpoëzie.

Die gekke personages vielen toch nog wel mee?.....op die moron bij dat meer na dan?

De hoeveelheid geweld in de gemiddelde Hollywoodblockbuster doet hier niet voor onder - dat is wel wat minder expliciet natuurlijk...:)

En het plot vond ik boeiend genoeg.

Ik vond het gewoon erg frisse interessante film van een regisseur die duidelijk een eigen handschrift heeft, zo'n filmmaker waarvan ik zijn loopbaan eens aandachtig ga volgen.....maar cult....neu, hoezo?

Ook ik vond de film het eestre uur een stuk beter dan het eind, waar een sterk drama werd opgebouwd dat zeer deed denken aan High & Low van grootmeester Kurusawa verviel de film het laatste stuk idd in een over the top en onnodig gruwelijk wraak op wraak verhaaltje. Hierdoor werd de film erg 'leeg'. Een meer ingetogen en minder plastisch eind had de film veel beter kunnen maken. Maar al met al toch 3,5*-

OldBoy was een echte 5 * film en ik had hoge verwachtingen van deze film, maar het viel me ronduit tegen.

Hij haalde bij lange na niet het niveau van OldBoy en het verhaal was ook veel minder interessant.

3*

vond deze bijna net zo goed als oldboy eigenlijk

OldBoy was inderdaad wel stukken beter, maar ook deze film kon mij wel bekoren.
Alleen de hierboven al regelmatig aangehaalde toevalligheden begonnen mij op de duur ook wel wat te vervelen. Volgens mij zit er zelfs een fout in deze film: namelijk: wanneer de vader van het meisje de halsketting bij die "halve gare aan het water" ziet, herkent hij daarin de halsketting die zijn dochterje op de foto droeg. Maar die foto was toch precies genomen op het moment dat ze die halsketting niet kreeg en daarom begon te huilen? Hoe kan ze dan die halsketting al dragen op de foto nog voor ze hem zelf in handen kreeg?

Het is misschien vitten op een detail, maar toch...

Helemaal mee eens Linda. Ik vind Boksuneun zelfs nog iets beter, maar eerst mijn Oldboy herziening maar afwachten.

Even over de film. Geweldige film. Een simplistisch verhaal die zeer goed wordt uitgewerkt. Twee uur puur vermaak en je verveelt je geen enkel moment. 4,5*

Bedankt voor je zeer geslaagde tip Linda.

alsjeblieft Gilles...fijn dat we het weer eens zijn samen

Inderdaad, begint er wat meer op te lijken.

Ben het behoorlijk eens met kappeuter zijn verhaal.

Het was me allemaal te oninteressant qua script. Eerste uur kon ik net mijn ogen openhouden. Zo traag....veel geweld om niks. Je hebt als kijker nooit het idee zelf na te denken over de film. Hoe gaat het verlopen? Nauwelijks spanning in deze film, één grote zit met trage stukken en af en toe geweld. Geef mij dus maar meer een Hollywood horrorachtige film. Zelfs 'Hostel', wat ik onlangs nog zag had een interessanter verhaal, wat me nog enigszins in de film hield. Hier was ik steeds 'weg': Wat een onsympathiek geheel is dit geworden.

*1/2

Niet zo goed als Oldboy, maar wederom erg boeiend! 4*

Mijn eerste film van Park. Vraag me nu af waarom het zo lang geduurd heeft. Stylistisch prachtige, zij het verhaaltechnisch niet altijd evenwichtige film. Mooie rol van Memories of Murder acteur Kang-ho Song. Zijn doorleefde optreden is sterk en aangrijpend en trekt je de film door. Dikke 4 *en. Ga snel de rest van de trilogie checken.

Het eerste uur van de film is een ingetogen drama, met spaarzame muziek, serene beelden en veel visuele subtiliteiten. In de tweede helft wordt de tragedie steeds wreder.
Het is haat, pijn en wreedheid.

Vergeet vooral niet dat de film ook bedoelt is als een protest tegen het kapitalistische denken.

De vader is een steenrijk zakenman voordat zijn dochtertje vermoord wordt. Het dochter en de zus eindigen dood omdat Ryu op geld uit is om de operatie te kunnen betalen. Het gehele arbeidersgezin wordt dood aangetroffen omdat er geen inkomsten meer waren. De maffia gebruikt de organenhanden om inkomsten te verwerven. Alle mensen die op de één of andere manier een kapitaal nastreven eindigen dood in deze film, alleen de bijna Noord-Koreanse communistische bende blijft overeind

Een 5* en een plaats in m'n top 10!

Ik denk niet dat ook maar iemand dat niet door heeft. Best uitgesmeerd, die maatschappijkritiek, en dat was eigenlijk een terechte keuze bij deze sobere en bikkelharde film. Naast de trage verhaaltechnische ontwikkelingen kiest de regisseur ervoor om ook het volk een stem te geven en vooral beelden voor zich te laten spreken. De "gaten" in de plot stoorden mij dan ook totaal niet, al gaat de film toch stukken te traag. De (te) lange speelduur wordt echter ruimschoots goedgemaakt door de poëtische beeldenpracht en de (beetje vergezochte) symboliek.
Raar eigenlijk dat een verhaal met dit soort onozele plot mij echt bij de keel wist te grijpen. Of dat door de ijzersterke acteerprestaties is, of door het rustige sfeertje (doorbroken door flitsen van pijnlijk en onbegrijpelijk wreed geweld) van de film kan ik niet zeggen; wel durf ik beweren dat 'Sympathy for Mr. Vengeance' een schitterende film zou geweest zijn indien hij sneller verteld werd. Of toch niet? Genietbaar (of niet?).
3,5*



Klopt helemaal.

Mijn tweede film van Park, ik had OldBoy ook al gezien.

Deze film vond ik opzich erg mooi, soms saai en een beetje moeilijk te begrijpen. Maar verder mooie scenes.

3,5 ster

Hoe kan deze moeilijk te begrijpen zijn? Vind het juist de meest makkelijke film van Chan Wook. Hij is mede zo makkelijk omdat de protagonist doofstom is, dus je ook geen conversaties hoeft te volgen.

Maar goed, dit weekend dus op MTV, voor de mensen die hem nog niet hebben gezien, zeker kijken!

Ik kon deze film niet uitkijken - iets wat me zelden gebeurt. Er gebeurde geen donder, alles ging traaag. Bijna geen muziek en dialoog, wat natuurlijk geen gebrek hoeft te zijn bij een film, maar bij deze miste ik het wel degelijk. De beelden alleen gaven niet genoeg ondersteuning voor een interessante kijkervaring. Ik zal nog maar niet stemmen, wellicht na een volgende kijkpoging.

damn deze film is kei hard en WAZIG

Heel aardige film maar lang niet zo goed als oldboy. Net als bovenstaande titel wat vergezocht. Toch bleef hij me boeien en zaten er mooie scenes in.

3.5*

De film was op het begin erg interessant, maar na een uur zat ik echt nog maar met één oog te kijken. Hij werd gewoon te langdradig. Toch heb ik de film braaf afgekeken.

Doordat ik het begin nog wel interessant vond een *2,5