The Adventures of Robin Hood (1938)

Amusant spektakelstuk uit een tijd dat helden nog koen waren en slechterikken gewoon ehm, slecht (oh en dom en slecht georganiseerd natuurlijk).

Het verhaal kunnen we intussen wel dromen, maar de kleuren, kostuums en sets zien er prima uit en het kwajongenssfeertje wordt goed overgebracht, al is De Havilland een wat mutserige Maid Marian. Het slotgevecht is uitstekend.

3,5*.

Dit is een van de leukste avonturen films ooit gemaakt!

Ik vond hem als kind al leuk en ik vind hem nu nog leuk. Heb 'm zelfs een paar jaar geleden op dvd aangeschaft, want ik wil 'm gewoon kunnen kijken wanneer ik zin heb.

Errol Flynn lijkt gemaakt voor deze rol!

Het klassieke zwaard duel tussen Flynn en Rathbone, waar je feitelijk al de hele film op zit te wachten, is een van de vele hoogte punten.

zeker 4 sterrren!

Wat maakt deze film tot een groot meesterwerk? Het is een mix van drie aspecten. De look van de film, de manier waarop het verhaal verteld wordt en de acteurs.

De look van de film is geweldig. Een van de eerste films in kleur als ik het goed heb en meteen al zo'n mooi gebruik van technicolor, wat ik sowieso in die oude films al heel charmant vind. De decors zijn prachtig, je hebt echt het idee dat je midden in een Engels bos loopt, of anders waan je je wel in een middeleeuws kasteel. Geweldig. Dat zelfde geldt voor de kostuums.
De actiescènes zijn heel mooi en slim in beeld gebracht. Het zwaardvechten komt een beetje, tja, door veel gezwier en hoog boven het hoofd te slingeren ongeloofwaardig over, maar is tegelijk ontzettend leuk om naar te kijken. De pijlen die van de bogen afkomen worden heel slim gefilmd. Je ziet hem vertrekken en vervolgens in iemand zitten. Slim en overtuigend.

Verder vind ik sowieso het Robin Hood verhaal (en dit blijft toch wel de klassieker op dat gebied) wel leuk, maar daar heb je nog niet ogenblikkelijk een goede film mee. Deze excelleert in de montage van de scènes en de uiterst effectieve vertelstructuur. Hoewel het zo goed als onmogelijk is, om een avonturenfilm uit alleen maar hoogtepunten te laten bestaan, slaagt deze film daar goed in. Bijna alles dat je ziet bestaat uit een nieuw hoogtepunt. Wanneer er een verplichte rem op komt omdat er een nieuw karakter komt, of het verhaal moet worden verteld, wordt daar uiterst effectief mee omgesprongen. Door middel van een grapje of een gimmick worden de zogenaamde 'tussenscènes', zoals ik ze gemakshalve maar even noemen, een opzichzelfstaande belevenis. Het houdt de vaart er in en ondersteunt het verhaal. Knap. Leuk voorbeeld is wanneer die sir Guy en die sherrif terug komen op het kasteel, nadat ze gevangen genomen waren door Robin Hood. Prince John maakt geestige opmerkingen over de kledij die ze gedwongen werden aan te doen, terwijl zij ondanks hun beschamende verlies hem ervan proberen te overtuigen dat ze toch echt strijd hebben geleverd. Hoe het dan komt dat ze geen schrammetje hebben kunnen ze niet uitleggen. Die scène over de gevangenschap van sir Guy was zo’n hoogtepunt. Deze scène moet eigenlijk een bruggetje zijn naar het plan van het boogschutterstoernooi (het volgende hoogtepunt), want in deze scène komt het plan tot stand. Tegelijkertijd krijgen de makers het voor elkaar deze scène als een (komisch) hoogtepunt op zich te brengen. Dat is knap film maken. En zo is het de hele film door.

Verder zijn de acteurs van uitzonderlijke klasse. Wie kan Hood beter spelen dan Flynn? Hij heeft zo’n naturel charisma. Hij loopt constant rond van, ‘wat kan mij gebeuren’, en die houding geeft Robin Hood gestalte in deze film. Het onderscheid deze Hood verfilming definitief van elke andere poging. Verder is het net zo belangrijk goede badguys te hebben. Ben altijd al een fan van Rains, hij is dan ook (niet voor de eerste of laatste keer) de ideale geniepige, laffe en kwaadaardige slechterik. Die manier van praten. Die manier van kijken. Geweldig. Onbekender voor mij dan twee genoemden waren Rathbone en Cooper als de slechte linkerhand en rechterhand van Prince John. Geweldig. Ratbone weet de misplaatste trots en de hooghartigheid die bij zijn rol horen, geweldig invulling te geven, terwijl Cooper even grappig als ergerniswekkend is als laffe kontenlikker. Havilland was een ideale Marian en Hunter een ideale King Lion Heart. En zo kan ik de hele cast bijna wel af gaan. Top gecast, stuk voor stuk. Zou niemand anders in welke rol dan ook willen zien, hoewel ik altijd wat tegen Una O’Conner (hier als Bess) heb (mensen die veel oude films zien kennen haar gezicht en manier van praten wel; ze zat o.a. in een aantal Hitchcock’s en Bride of Frankenstein).

Deze film is zo goed als perfect. Top vermaak en meteen ook nog een van de meest belangrijke films uit de jaren ’30. Verhoogd naar 5 sterren.

Een van de eerste kleurenfilms en dat is goed te merken: de kleuren spatten van het scherm af, niet te geloven. Het is echt een feestje om al die prachtige decors en kleurrijke kleren te zien. De actiescenes zien er overigens verbluffend goed uit en zouden zelfs tegenwoordig zeker niet misstaan!

Fantastische verfilming van het alombekende verhaal over de beruchte outlaw Robin. De sfeer en de sound van de film zijn fantastisch, net als het acteerwerk. Iedereen lijkt geknipt voor zijn of haar rol, met Flynn voorop die zijn rol als Robin echt fenomenaal neerzet.

Absoluut de beste verfilming die ik ken van het verhaal. Geweldig.

Sinds de verfilming door Disney jaren geleden heb ik geen Robin Hood film meer gezien. Moet zeggen dat deze klassieker me aangenaam verrast heeft. Voor een film uit 1938 ziet alles er erg verfrissend uit. Als iemand mij zou zeggen dat The Adventures of Robin Hood uit de jaren zestig komt zou ik het zo geloven. Hulde voor de mooie decors en knappe kostuums, die ervoor zorgen dat de kleuren van het scherm spatten. Het typisch Engelse acteerwerk is normaal gesproken niet echt voor mij weggelegd, maar heb me er hier nooit aan gestoord. Het past wel bij het jolige sfeertje. In ogenschouw nemend dat de film uit 1938 stamt is het acteerwerk kwalitatief ook wel sterk te noemen. Het is dat ridderverhalen a la Robin Hood niet bepaald mijn favoriete onderwerp zijn, anders had deze film nog wel een halve ster hoger kunnen scoren.

Wat een heerlijke avonturenfilm is dit zeg!

Het verhaal is natuurlijk alom bekend en het voorspelbare eraan is jammer, maar verder heb ik ruim anderhalf uur naar een ontzettend vermakelijke film zitten kijken. Het tempo is lekker hoog, de decors en de setting erg mooi, wat een sterke sfeer oplevert en Erroll Flynn is haast gemaakt om Robin Hood te spelen. Wat een charisma en wat een leuke, haast jongensachtige uitstraling geeft hij Robin Hood mee.

De rest van de acteurs is ook prima gecast. Altijd leuk om Claude Rains weer eens te zien en ook Olivia de Havilland komt aardig uit de verf als Maid Marian. De actiescenes zien er degelijk uit en ook op dat gebied lijkt de film zijn tijd jaren vooruit. Een heerlijk tempo, soms wat knullig ogent, maar dat mag de pret niet drukken, daarbij ondersteund door prima muziek.

Erg leuke film dus, die ik na Mr Smith Goes to Washington tot nu toe het beste vind wat ik uit de jaren dertig gezien heb. Weinig verwacht vanavond en onverwacht erg veel gekregen dus!

4,5*

Dezelfde kop in elke film waarin hij meespeelt? Als je hem graag ziet is dat toch prima?

Hartstikke leuke avonturen film. Wat me het meest verbaaste was dat de film in kleur was. Dit moet dan zeker een van de eerste kleuren film zijn geweest. Het paste ook uitstekend in de film. Robin Hood met zijn typische groene pakje. Dat soort dingen waren allemaal weg geweest als de film in zwart-wit was natuurlijk.

Verder een prima film. Ik heb me erg vermaakt, mede dankzij de mooie decors en vooral dankzij het gigantische tempo. Verder is de sfeer ook goed. Errol Flynn acteert nou niet echt vreselijk goed, maar door zijn erg leuke uitstraling zet hij Robin Hood toch wel leuk neer.

Het verhaal is prima. Erg vlot vertelt, met veel humor en luchtigheid. Dat maakt The Adventures of Robin Hood onder andere zo leuk. Allemaal erg vrolijk. Verder is de rest van de cast ook oké. En kan ik als eindconclusie stellen, dat ik me gewoon hartstikke heb vermaakt met deze film.

4*

Uit de oude doos,

Maar dat zie je er niet vanaf. De kwaliteit en kleuren zijn werkelijk verbluffend. Als de film ui de 60-er jaren komt, had ik het geloofd.

Een van de eerste kleurenfilms, maar het ziet er ongekend mooi uit.

Dan de film zelf, het volgt het klassieke Robin Hood verhaaltje zoals ik hem ken. Met de ontmoeting van Little John etc. Maar omdat het alle gebeurtenissen wil vertellen zit er een weergaloos tempo in de film. De dialogen, gevechten gaan allemaal in een razend tempo. Dit verbergt de acteerfoutjes toch wel een beetje. Want dit was verre van vlekkeloos. Maar zoals de anderen hier al zeggen, Errol Flynn houdt zich prima staande door zijn uitstraling. De cast heeft er zichtbaar plezier in. En ik heb me ook prima vermaakt met deze film.

Een ruime 3.5* voor deze tijdloze film.

Chevy wordt boos op me, als ik te weinig films kijk, dus ik heb deze klassieker meteen besteld via Bol.com.

Het is een mooie film die er heel goed uit ziet voor zo'n oude film. Heb genoten van de kleuren en van de praatjes en de stunts die Robin en zijn mannen uithaalden.

Ik ben een soort van opgegroeid met de Disney versie van Robin Hood en ik vond het wel leuk dat die film veel van deze heeft 'afgekeken'.

Ik vind het een ruime 3,5*

Ik heb nooit een Robin Hood film gezien, het verhaal heeft me dan ook nooit getrokken.

Om te beginnen heb ik een hekel aan de tijd waarin Robin Hood zich afspeelt. Ook de kostuums vind ik helemaal niks. Tel daar het acteerwerk en de matige dialogen bij op en je raadt al dat deze film niet hoog gaat scoren.

Verder heb je nog de bij momenten vervelende, ernstig aanzwellende muziek, dat vind ik dus ook helemaal niks. Op zich ziet het er nog wel grappig uit voor een film uit 1938, maar ik heb er eigenlijk niks positiefs uit weten te destilleren. Ook de humor was van een ergerlijk niveau. Zwaarden die nogal wiebelen kunnen me dan weer een stuk minder schelen. Dat heeft wel zijn charmes. Maar Flynn die hier zo wordt geprezen, nee echt niet.

1*, meer kan ik er toch echt niet aan kwijt.

Binnen het genre en voor zijn tijd een knappe avonturenfilm.Maar het is allemaal zwart/wit en niks ambigue en laat je zo toch wat op je honger zitten.

Ik vraag me iets af: Waarom krijgen we eigenlijk de strop rond de nek van Robin Hood niet te zien? Mocht dat misschien niet van de toenmalige Production Code of is dat louter, plotgewijs, toeval?

Prachtige technicolor kleuren, een behoorlijk tempo met leuke actiescènes, een cocky, jongensachtige Robin Hood, mooie decors en kostuums, een zeer goede filmscore van Korngold en fijne acteurs.

Toch ben ik niet onverdeeld positief. Hoewel je een film (zeker een als deze) in zijn historische context moet plaatsen wanneer je hem beoordeeld, lukt dit niet altijd aangezien het bij de ene film lastiger is dan bij de andere om wat je gewend bent los te laten. Zo verwacht ik inmiddels dat het leven in de middeleeuwen stoffig was en vies, kleren er gedragen uitzagen, een kasteel muur ook echt van steen is of er in ieder geval echt uitziet, gevechten bloederig waren en niet iedereen in fleurige kleren liep waar Frank Govers enorm door geinspireerd zou worden.

Soms kun je hierdoor toch uit de illusie van de film worden gehaald, het is allemaal net iets te 'merry' en blij, een film voor de hele familie (niet echt mijn straatje). Ik weet het, context en tijd, maar toch. Het maakte bij deze film helaas net dat ik hem geen 8 geef, maar een 7. Kijkers die erin slagen dit los te laten en het gewoon als een blije, kleurrijke Robin Hood familiefilm te zien zullen hier geen last van hebben, maar zelf kan ik gritty realism in een avonturenfilm die in een andere tijd speelt juist wel waarderen.Dit was mijn eerste film met Errol Flynn en het was geen tegenvaller. Ik heb Fairbanks (die in 1922 Robin Hood speelde) ook al een tijdje op het lijstje staan dus die zal te zijner tijd wel volgen.

Ik twijfel hoe nuttig het is de vergelijking met Robin Hood: Prince of Thieves te maken. Costner was helemaal niet echt geweldig maar die film heeft zo'n jeugdsentiment voor mij dat ik als ik er nog maar één zou mogen kijken het toch de nieuwere Costner Robin Hood zou zijn, dan Disney's (wederom ongekend jeugdsentiment), dan deze en als hekkensluiter Russel Crowes en Ridley Scotts Robin Hood die eindigt met operation Overlord (still bugs me)...

Goede en speelse verfilming van de op legendes steunende lotgevallen van Robin Hood, met naast actie en een flinke portie humor uiteraard ook plaats voor romantiek waarvoor het ons bekend duo Flyn-de Haviland met overgave instaan.

Zekerlijk een kaskraker destijds en nog altijd beslist bekijkbare ontspanning.

Tijd voor herziening en veel moet ik niet echt toevoegen aan mijn vorige recensie. Weinig films stralen nog echt dat avontuurlijk, historisch vertellende, epische uit als The Adventures of Robin Hood. Een film met de heerlijke kleuren van Technicolor en een echte vrolijke avontuurlijke held. Het blijft een topfilm!

Spottende schelm.

Errol Flynn geeft een vrolijke Robin Hood weer die het woord schelm helemaal waarmaakt. Spottend met zijn rivalen en knokkend in technicolor. Een mooie prent uit den ouden doosch, waarbij het avontuur overheerst en een vrolijke ondertoon klinkt. Met recht een klassieker, die na meer dan driekwart eeuw nog steeds weet te vermaken.

Goed.

Klassieke avonturenfilm, die Errol Flynn helemaal op het lijf geschreven lijkt. Mooie kleuren, veel actie, veel vaart, hier en daar een vleugje romantiek, maar vooral: leve de lol. Het is duidelijk te zien dat de acteurs plezier hadden in hun rol. Puur amusement.

Aardige verfilming van het klassieke verhaal van Robin Hood. Door het gebruik van Technicolor ziet het er echt prima uit, de film lijkt daardoor veel jonger dan hij is. De legende van Robin Hood vind ik persoonlijk niet zo boeiend, maar deze wordt hier wel zeer behoorlijk uitgewerkt. Het verhaal wordt luchtig gebracht en het acteerwerk is degelijk.

Leuke avonturenfilm is wellicht nog steeds de beste Robin Hood verfilming, op de epische serie Robin of Sherwood uit de jaren 80 na, al doet de 1922 versie er niet zo gek veel voor onder. Net als in de eerdere verfilming met Douglas Fairbanks is Flynn's Robin Hood een vrolijke belhamel die meer dan eens zijn leven in de waagschaal legt om een punt te maken. Dat is best geinig maar de totale ongeschiktheid voor het vak van vechters in combinatie met de lachwekkende arrogantie maakt van de ridderbende van John en Gisbourne een ongevaarlijk groepje nitwits. Ik heb zelfs geen een van de merry men zien sneuvelen, af en toe een bloedneus en dat was het.

Spanning ontbreekt vrijwel volledig, het ziet er allemaal wel mooi en kleurrijk uit, en niet alleen qua kleding. Zo is Sherwood Forest een idyllisch paradijs in plaats van een duister bos, en zelfs het kasteel van Gisbourne heeft een vrolijk decor. Het is bijna een Disney verfilming, op de sneuvelende soldaten na dan. Maar het is met veel vakmanschap gemaakt en de acteurs hebben lol in de kwinkslagen gevolgd door bulderend gelach. Sir John en Gisbourne zijn gluiperig, maar ontberen dus jammer genoeg de skills om door te gaan voor geweldige schurken. De Havilland valt positief op als Lady Marian, zij speelt haar rol iets serieuzer en dat past haar, vond dit een van haar betere rollen. Errol Flynn is hier ook beter te pruimen dan in andere avonturenfilms die ik zag, de rol van Robin Hood past hem als gegoten.

Een mantel-en-degenfilm met Errol Flynn, de charismatische acteur die eerder in 'Captain Blood' te zien was. Ditmaal dus ge(type)cast als vrijbuiter Robin Hood. Opvallend is het gebruik van Technicolor, een heel prijzig proces waarbij kleur werd toegevoegd aan zwart-wit beelden. Het feit dat het überhaupt mogelijk was om volledige kleurenfilms te maken in de jaren dertig (en zelfs vroeger dan dat) wordt vaak vergeten. De intrede en plotse populariteit van de zogenaamde 'three-strip camera' moet destijds een enorme revelatie zijn geweest, zeker zo kort na de opkomst van de 'talkie'. De kleur zelf spat ook echt van het scherm en geeft een dromerige toets aan de beelden. Vooral rood, blauw en geel springen direct in het oog en kunnen in sommige gevallen de personages zelfs overschaduwen. Het viel me bijvoorbeeld vaak op dat ik meer aandacht besteedde aan de kledij van de acteurs dan aan hun gezicht. Technicolor voelt vooralsnog niet aan als een gimmick, maar het werd wel direct duidelijk dat de toevoeging van een kleurenpallet geen garantie vormt voor een betere film.

Ik heb het verhaal rond Robin Hood nooit bijster interessant gevonden en daar is na het bekijken van deze film geen verandering in gekomen. Hoewel hij als antiheld meer verteerbaar is dan de klassieke held, werkt zijn drijfveer na verloop van tijd tamelijk eentonig. De nevenpersonages zijn tevens weinig ontwikkeld en vormen geen meerwaarde. Als zijnde swashbuckler spendeert de film ook iets te veel schermtijd aan zwaardgevechten die niet bepaald als bloedstollend omschreven kunnen worden. De acteurs mogen dan wel goed in hun rol zitten, het blijft doorgaans een theatrale bedoening. Punten gaan uit naar decor, kostumering, enkele bijzonder fraaie shots en overtuigend maar theatraal acteerwerk.

Uitstekende film waarin de broer van de koning de macht overneemt in diens afwezigheid. Mooie decors en kleurrijke kostuums in deze vroege kleurenfilm. Alhoewel het verhaal bekend is, bevat deze vlotte film genoeg humor, actie en avontuur waardoor het geen seconde verveeld. De zelfverzekerde Errol Flynn is uitstekend gecast in de titelrol.

Sir Robin of Locksley evolueerde in de loop der eeuwen van schelm naar heroïsche vrijheidsstrijder. Lady Marion komt uit het Franse toneelstuk Le Jeu de Robin et Marion; het conflict tussen Normandiërs en Saksen komt vooral uit Ivanhoe van Walter Scott. Errol Flynn geeft een speels, jongensachtig karakter aan Robbin' Hoodlum. Basil Rathbone kon ontzettend gemeen kijken. Olivia de Havilland, inmiddels bijna honderdenvier, had de meest betoverende glimlach in Hollywood en donkere, mysterieuze ogen. Voor haar close-ups met Errol Flynn stond ze op een krukje, zodat ze plots tot aan z'n wenkbrauwen kwam. De Merry Men voegen humor toe, met name Little John, die de simpele kracht van een knuppel verkiest boven een verfijnde schermtechniek. De acteurs zijn Brits, ook al is het in Californië opgenomen. Claude Rains gebruikt het amusante scheldwoord nincompoops.

Het was een van de eerste grote producties in Technicolor. Vooral de kleuren rood en groen zijn nadrukkelijk aanwezig. Robin Hood wordt traditioneel voorgesteld in Lincolngroen, de kleur van het bos. Sir Guy en de Normandiërs dragen meestal rood. Wanneer prins John een beker rode wijn omverstoot, is dat een voorafspiegeling van het bloed dat zal vloeien. Het gefonkel van smaragden en robijnen bevestigt de twee dominante kleuren.

Wanneer tijdens een actiescène iemand alleen met z'n achterhoofd in beeld komt, kun je ervan uitgaan dat dat een stuntman is. Wanneer ze getroffen worden door een speer, dragen ze vaak een borstplaatje. Een andere techniek was dat de speer uit de borst getrokken werd, waarna die beelden achterstevoren afgespeeld werden. Een mooi moment is wanneer alleen de schaduw getoond wordt van de schermende Robin en Sir Guy. Boogschutter Howard Hill gebruikte een extra grote bamboepijl om de pijl van Elwen te splijten - een rol die hij zelf speelde.

Speren en zwaarden staan symbool voor mannelijkheid en heldendom. Lady Marian komt daarentegen in beeld met een kelk of een gouden kistje, holle voorwerpen als symbool voor vrouwelijkheid en mysterie. Koning Richard Leeuwenhart draagt een gouden leeuw op de borst; Sir Guy een griffioen of misvormde leeuw. De ridders van Richard dragen het rode kruis van de Tempeliers. Er zijn samengestelde beelden met achtergrondprojectie en een geschilderd kasteel. Componist Korngold gebruikte een grootschalig symfonisch orkest met koperblazers voor de heroïsche scènes, strijkers voor de romantische scènes en een wals tijdens het feest. Historisch correct zal het allemaal niet zijn, maar wel heerlijk escapisme met actie, vermommingen, humor, romantiek en goed ogende acteurs.

Dit was toen al de zevende verfilming van Robin Hood. In 1922 had je een bekende met Douglas Fairbanks en de eerste gaat zelfs terug naar 1908. Deze is de populairste, met Errol Flynn als de groene schelm die neemt van de rijken en geeft aan de armen. Het verhaal van Robin Hood wordt hier in zijn essentie verteld en vormt de ruggegraat voor vele latere klassiekers, niet in het minst de Disney versie. Behalve dat de film in technicolor is, is ook de spektakelwaarde van de film opmerkelijk, met massascènes (het schutterstoernooi bvb) en buitenluchtopnames die de film levendig maken en er ook voor zorgen dat het een makkelijke wegkijker is. Een grote klassieker!

Robin Hood een van de eerste verfilmingen van het zeer bekende verhaal in Nottingham forest al is er van het bos woud nog weinig van over. De film uit 1938 staat op een prachtige blu ray versie waar de kleuren er nog steeds vanaf spatte. De film is fantastisch gerestaureerd met mooie kleuren zonder spetters en oneffenheden. Alleen is soms de scherpte wat weg zeker als je de hoofden op afstand bekijkt. Maar in close-up gewoon een mooi beeld. We hebben natuurlijk wel te maken met twee zijwaartse balken, maar dat stoort nooit. Het geluid is voldoende. De blu ray versie kent een scala aan extra's waar ook de nog oudere Robin Hood films tevoorschijn komen. Heel erg leuk om te zien. En wat betreft het verhaal daar is weinig aan gesleuteld. Alleen in de de laatste Robin Hood van 2010 is het verhaal naar voren geschoven. De versie van 2018 heb ik nog nooit gezien.

Okay dat waren de details. Wat zeker niet onvermeld mag blijven is de fantastische rol van Olivia de Havilland geboren in Tokio op 1 juli 1916 en pas overleden op 25 juli 2020!!!!!! op 104 jarige leeftijd in Parijs. Ze heeft de Coronatijd nog meegemaakt pff. Robin Hood was zo'n beetje de eerste bekende film van haar al denk ik dat Captain Blood uit 1935 ook nog wel een bekende was. Maar de echte doorbraak kwam natuurlijk in 1939 Gejaagd door de wind.

Errol Flynn was natuurlijk de flamboyante filmster uit die tijd. Daarom heeft ie het ook niet echt lang volgehouden. Gedraagt zich vaak als een vogeltje met de borst vooruit. Hier ben ik hoor mij wat volgt door een overdreven schaterlach. Het was ook wel een beetje typisch zoals er toen werd gefilmd. Errol is overigens maar 50 geworden.

Het verhaal van Robin Hood is bekend. De goede struikrover gaat het bos in, omdat de broer Richard uit het land is. Zijn broer hanteert andere wetten en maatstaven waardoor Robin het hazenpad kiest het grote woud waar hij onvindbaar is. De Robin Hood van 1938 ziet er vooral sprankelend uit. Het is allemaal vrij luchtig gefilmd. Soms wat serieus, maar de fun staat hier vooral voorop. Leuk gemaakt en zeker een klassieker die genoemd mag worden als een van de eerste echte Robin Hoods!

Film 3.5

Beeld 4.0

Geluid 3.5

Extra's 5.0

The Adventures Of Robin Hood is een groots opgezette verfilming van de beroemde Engelse volksheld Robin Hood. Dit was de eerste versie in Technicolor en met geluid. Door velen wordt hij nog altijd gezien als één van de beste (zo niet de beste) verfilming van de beroemde held, die door de jaren heen één van de meest verfilmde personages uit de geschiedenis is geworden.

De invloed van deze versie is onmiskenbaar. In 1922 was er reeds de stomme versie met Douglas Fairbanks in de hoofdrol. Die versie was destijds ook een enorm succes en had zo zijn invloed op The Adventures Of Robin Hood. Fairbanks was in de jaren 20 één van de grootste sterren van het witte doek, maar Flynn doet hier bepaald niet voor onder. Nog altijd is hij één van de meest charismatische Robin Hood’s.

Met een budget van bijna 2 miljoen dollar was deze Robin Hood-film één van de duurste films die studio Waner Bros tot dan toe had geproduceerd. Maar met succes, want de film was van meet af aan geliefd bij zowel pers en publiek.

Tegenwoordig is de film wel redelijk gedateerd met degengevechten die duidelijk versneld zijn opgenomen om ze zo spectaculairder over te laten komen. Het ziet er helaas wat knullig uit. Ook de decors en kostuums zijn behoorlijk gedateerd en voelen tegenwoordig vooral oubollig aan. Maar destijds was dit natuurlijk een vernieuwende productie die het publiek een hoop spektakel voorschotelde. Het scenario van Norman Reilly Raine en Seton I. Miller is nog steeds prima en werd talloze malen gekopieerd in andere Robin Hood-films. Errol Flynn blijft één van de beste Robin Hood’s ooit en krijgt goed tegenspel van Basil Rathbone. De beroemde Sheriff van Nottingham komt er hier helaas bekaaid vanaf en dient vooral als komische noot.

In zijn tijd een prima avonturenfilm, die zeker de Robin Hood-legende vanaf dat moment voorgoed veranderde.

Oer-klassiek natuurlijk in geluid en beeld maar wel een van de betere verfilmingen van het verhaal (rechtaan/rechttoe uit boek met nauwelijks wendingen) over de ultieme schurk, die steelt van de rijken en aan de armen gaf. De charismatische Errol Flynn schittert als Robin Hood en het shot van de vechtende schaduwen bij slotgevecht is redelijk beroemd. Tja Klassieker dan dit kun je het bijna niet krijgen...

Klassieker waarvan de knap gerestaureerde ingekleurde versie zag. Errol Flynn doet het prima is als charismatische schurk die stal van de rijken het gaf aan de armen. Éen van de zovele verfilmingen van de held die met zijn ogen dicht nog raak schoot.

Prima spektakelfilm met massa-events als het schutterstoernooi. De mooie decors en kostuums doen de rest. Best wel van genoten van deze energieke oerklassieker. Avontuur en vrolijkheid staan centraal net als die typische spot die de persoon van Robin Hood zo kenmerkte.

En maar weer eens aan de klassieker op zondag met deze Robin Hood uitvoering uit 1938, en dat blijkt nog niet eens de oudste begrijp ik. Ten eerste af te trappen met de gedachte aan de serie zo eind jaren '80, belachelijk trouwens dat na twee seizoenen de hoofdrolspeler met donker haar afzwaaide en vervangen werd door een blonde acteur, en het jeugdsentiment dat de Kevin Reynolds versie uit '91 vertegenwoordigd met het bekende nummer van Bryan Adams. Je zou je toch bijna afvragen hoe de legende van Sherwood vroeger gestalte gegeven werd en daar bood de BBC de helpende hand in.

En opvallende gaat deze uitvoering met Errol Flynn toch wel van start, want wat ziet het er allemaal scherp en mooi uit qua kleur. De eerste film in technicolor zo begrijp ik, en dat zullen we weten ook want het bloedrood en gifgroen spat uitbundig van het scherm en geef het geheel een vrolijk aanzien. En daar werkt het verhaal en Errol Flynn niet in de laatste plaats vrolijk aan mee, want vrij snel is duidelijk dat dit geen drama noch gewelddadig bloedvergieten gaat worden maar een frivole film met vooral veel symboliek zoals de omgestoten wijnbeker.

Het geheel valt in de beginfase dan ook vooral op met gebeurtenissen die net zo te zien zijn in Prince of Thieves, en daarnaast vooral als vlot en gevat, iets dat over de helft wel een beetje veranderd als de dialogen toch iets langer en stroever worden. Toch lijkt deze Adventures of Robin Hood zijn tijd ver vooruit op erg veel vlakken, zijn de locaties prachtig, net als bepaald camerawerk met name in de bossen met lichtval en andere belichting, is Robin een aanstekelijke schelm en zorgen de knorrige mannen voor nog meer humor.

Ik moet wel zeggen dat ik me regelmatig zorgen maak om de stuntmannen die bij bosjes uit de bomen vallen en springen en ik me toch niet aan het idee kan onttrekken dat daar vast wel gewonden bij gevallen zijn, van de andere kant toont het de cinema van de jaren '30 en de grootse opzet van deze film. En deze Robin Hood blijkt toch een uitermate prettig film te zien en lijkt de leeftijd van de film, 85 jaar en daarmee twee jaar ouder dan mijn krasse vader, totaal niet relevant.