The Wild Bunch (1969)

Goeie en leuke western. Sterke cast en schitterende slow-motion scene's bij de gevechten. 4*

Inderdaad erg rauw en bloederig.

Het woord kinetisch kwam zelfs in mij op tijdens de actiescenes.

Een redelijk straight story op het eerste gezicht, maar met een ontzettende pessimistische ondertoon.

Het duidelijkst is het verdwijnen van een romantisch tijdperk. Geen heldhaftige schietpartijen, maar gritty slachtpartijen.

Vrouwen en kinderen, vaak nietsdoend maar vooral onaantastbaar, bevinden zich nu temidden in een vuurzee van heldenloze bandieten.

Tijdens het slot/climax voert de wilde bende een ongemogelijke strijd tegen de Mexicanen, typerend voor wat we gezien hebben.

De bandieten die een nieuwe era willen beslaan en de bende, die ondanks de overmacht, niks anders kunnen doen dan vechten, omdat weglopen het einde van dit hele bestaan is.

Alsof het de enige manier is om waardig te sterven.

Opvallend is het Wild Bunch-loopje, later ook te zien in de intro van Reservoir Dogs.

Ook de scene uit From Dusk Till Dawn waar Tarantino druipende tequilla van een vrouwelijke ledemaat drinkt vindt hier haar voorsprong.

In conclusie, slaat The Wild Bunch het boek van de klassieke westen dicht.

goede film, hoor. zoals ToNe al zei; deze film onderscheidt zich door zijn rauwe karakter. kinderen en vrouwen worden ook gewoon neergeschoten (wat zonder compromis vol in beeld werd gebracht). het is geen heldenepos, eigenlijk kent de film alleen maar slechteriken. mocht er toch iemand zijn waar je sympathie voor hebt wordt die net zo makkelijk doodgeschoten .

tel daar bij op dat het mooi in beeld is gebracht en de goede acteurs. 4 sterren.

Een van mijn favoriete films, al een jaar of 20! Alleen Once upon a time in the west vind ik nog net iets beter, hoewel voor beiden geldt dat ik ze niet te vaak moet zien, want dan gaan ze wel wat vervelen.

In de filmencyclopedie stond destijds over deze film:

voor de een een meesterwerk voor de ander een bloederige orgie van geweld!

Lees hier over een extra lange versie, dat is dus blijkbaar niet de versie die ik eindelijk sinds een half jaartje op dvd heb?

Ik heb de Engelse versie (die je halverwege moet omdraaien), er staat wel op de achterkant dat het de director's cut is!

Hij duurt 135 minuten, is er iemand die kan zeggen wat er dan voor scene's extra in die langere versie zitten?

Extreem pessimistische film. Peckinpah had geen hoge pet op van de mensheid. Verschil tussen goed een kwaad is er niet. Ergens in de film hebben ze het over een algemeen verlangen weer kind te zijn. Terug naar de onschuld. Maar zelfs de kinderen zijn hun onschuld al lang kwijt, als ze die überhaupt ooit gehad hebben. Pike wordt zelfs overhoop geschoten door een kind, bijna het ultieme statement.

Dat alles tegen de achtergrond van een veranderend Westen waar de hoofdpersonen niet lang meer zullen passen. Met vooral de mitrailleur bijna als symbool. Geen man-tegen-man-gevechten, maar een wapen waarmee je in je uppie zowat een heel leger afslacht.

Vond het een erg sterke film en ben erg benieuwd naar het andere werk van Peckinpah.

4.0*, maar met een optie op meer.

Wat een indrukwekkende film.

Dat Peckinpah geen romantische kijk op het Wilde Westen had was me al bekend, maar hier slaat hij werkelijk alles. The Wild Bunch is een van de meest geweldadige films die ik heb gezien, en dat geweld is niet alleen van belang voor het vertellen van een verhaal, maar ook ontzettend intens en indringend, en laat je met een vies en ongemakkelijk gevoel achter. Zijn gebruik van slow-motion en snelle cuts in deze shoot-outs is indrukwekkend en ongekend.
Peckinpah weet te toveren met de camera in deze film, niet alleen met die actiescènes, maar ook met de natuurshots en de vaak intense close-ups.

Close-ups van gezichten van erg sterke acteurs, niet alleen hebben de mannen die gezichten mee (alles er vanaf te lezen), ook acteren ze ijzersterk. Vooral onder de indruk van William Holden. Alleen zijn blik sprak vaak al boekdelen.
Blikken die het verhaal vertelden: alle onschuld, die ze terugverlangen, is verdwenen, zelfs bij de mensen waarbij ze het nog verwachten. Het ultieme statement: De dood van Pike door een kind, in een van de meest indrukwekkende shoot-outs allertijden. Het is moeilijk te zeggen wat ik voelde bij die immense scène, op dat moment dat Pike slechts een paar woorden spreekt, ''we want Angel back''. Kijken is weten denk ik, hier.

In tijden niet zo onder de indruk geweest van een product.

Vandaag maar eens een Peckinpah-dag gehouden en deze herzien.

Peckinpah weet op prachtige wijze spanning op te bouwen en vervolgens om te zetten in geweldsexplosies die erg mooi in beeld worden gebracht.

Helaas zitten hier tussen te vaak zinloze beelden van Tequila-lurkende mannen, dansende en sigaarrokende Mexicanen. Uiteraard ontbreken al hun vrouwen (lees; hoeren) niet. Als ze nuchter zijn dan zitten ze (de mannen, niet de vrouwen) in het leger en vechten tegen Mexicanen die in een ander leger zitten. Dit stereotype beeld zit in veel westerns en Peckinpah laat niet anders zien. Jammer.

Persoonlijke smaak natuurlijk, maar mij boeien ook die Mexicaanse oorlogen niet zo.

Ik vind dit niet de beste Peckinpah in zijn totaliteit. De actiescenes zijn wel ongeëvenaard.

3,5*

Eindelijk van de westerns ook maar eens The Wild Bunch gekeken. Waarvan ik al vaker las en hoorde dat deze film een begin was van het geweld en schietscenes in intense stijl te verfilmen. Daar was ik ook erg benieuwt naar geworden en inderdaad: The Wild Bunch is een schitterende film vol stijl. In het begin worden de 5 cowboy-hoofdrolspelers geintroduceerd. Je word dan ook al gelijk meegesleept in een heerlijke western sfeer. en dan komt de eerste shoot out in dat dorp die er ronduit heel stijlvol, prachtig en vlot uitziet en je het bijna amper kan geliven dat dat uit 1969 komt. Datzelfte had ik ook bij de Japanse Yakuza's Law uit het zelfte jaar kwa schietpartijen. Maar in The Wild bunch ziet het er nog stijlvoller uit. Nu begrijp je ook al waar John Woo zijn inspiratie vandaan heeft gehaald. Gewoon al een prachtig begin. Daarna word alles omgezet naar een avonturen/rooftocht-film, waarbij je ook word meegesleept in een aangename sfeer. De 5 hoofdrolspelers (zijn voor mij stomweg erg onbekent) spelen ook heel goed.

Die overval op die trein vond ik btw ook erg mooi. En die achtervolging met die Mexicanen en dat ze dan die grensbrug opblazen. Ook grappige scenes waren oa dat uittesten van die machinegeweer door in het wilde weg in een druk dorp in het ronde te knallen.

Na dat prachtige avonturendeel komen we bij een prachtig einde. Weer zo'n stijlvolle schietpartij dat er zoals gezegt voor het jaar 1969 (en nu nog steeds) prachtig uitziet. Weer zo'n combinatie van flitsend snel naar slow-motion wat we recentelijk van John Woo kennen. Het bloed spat dan ook in het ronde. Je zit dan gewoon kwijlend te kijken.

Maar toch wel een zeer aangename verrassing. Verwacht natuurlijk niet dat er aan een stuk door geschoten word, mijn beste actiefans. Gewoon een zeer mooie klassieker van Peckinpah en ook wel zijn beste (na hiervoor The Getaway, Straw Dogs en The Ostermans Weekend gezien te hebben) Een zeer mooie en spannende avonturen western met prachtige rollen. Toch zeker weten geschikt voor iedere cinefiel.

Parel van een film. Verdient zeker 5 sterren.

Pieuw pieuw, harde western die over het einde van het wilde westen-periode gaat, gezien de 'nieuwste' technologische ontwikkelingen op het gebied van auto's en schietgerei. Dat einde van het Wilde Westen heeft de gang van oude rotten ook door, waardoor ze alsnog één keer die ene grote klapper willen maken. Ik kon wel met ze sympathiseren op dat punt. De begin- en eindscene vond ik overigens ontzettend sterk en mooi gefilmd.

Een Western.

Zitten wel duidelijk wat andere accenten in. Zo is er de openingsscene die toch een aardig potje massa actie brengt. Woo heeft hier vast naar gekeken, al weet Peckinpah niet zo goed te doseren en wordt het iets te snel een potje. Vooral goed te merken in de eindscene die redelijk hard de mist in gaat als mooie actiescene. Beetje duf rondroffelen met een geweertje. Gemiste kans.

Verder ook iets rauwer dan ik van de meeste Westerns gewend ben. Nogal wat vrouwen en kinderen die half uit en tussendoor het beeld het onderspit delven. Al vond ik het wel een beetje vreemd dat de meesten nogal kalm bleven onder alle gebeurlijke schietpartijen. De meesten doken pas weg als er eindelijk eens een kogel naast hun voeten insloeg, zelfs al stonden ze al een half uur te draaien met een losgeslagen machinegeweer. Zag er soms nogal duf uit.

Verder nog een goed uitgewerkte treinscene, maar alles wat daartussen lag was ver onder de maat. Geen al te bijster goed acteerwerk, traag en vaak bijgestaan door een oortergende soundtrack. Die 145 minuten zijn dan ook makkelijk 50% te lang.

Verhaaltje vond ik ook al niet te boeiend en de oude peetjes die hun plaatst in de wereld kwijt zijn brengen qua thematiek ook niks interessants.

En zo heb je een wat rauwere Western, met 1 erg sterke actiescene en 1 goed uitgewerkte treinroof, tenmidden van niks, noppes, nada.

1*

Goede onderhoudende western, met prachtige shoot-out's, een gave achtervolging en een ronduit geweldige treinroof.

Helaas vond ik het verhaaltje iets minder, maar is de vriendschap tussen de desperado's mooi om te zien. Ze deugen niet, maar je krijgt toch sympathie voor ze, omdat het stiekem toch wel een boeiend stelletje cowboy's is, dat voor elkaar altijd door het vuur zal gaan.

Alles stijlvol en hard in beeld gebracht.

4.0*

“The western to end all westerns”

Eindelijk heb ik dan deze western gezien. Regisseur Sam Peckinpah slaat duidelijk een andere weg in dan de meeste westerns met deze film, omdat er hier duidelijk geen sprake is van goed en kwaad, want iedereen heeft duidelijk zijn foute en donkere kanten. Toch is het duidelijk waar de regisseurs sympathie naar uit gaat, net als die van de meeste kijkers. Die gaat namelijk duidelijk naar de “Bunch”.

De “Bunch” is trouwens een geweldig groepje mannen, die aangevoerd wordt door de erg sterk spelende William Holden. Geweldig hoe hij af en toe de groep zijn wil op weet te leggen en vooral mooi om te zien hoe sterk hij soms is in het non-verbale gebaren. Daarnaast bevat de film een paar geweldige actiescènes. De openingsscène is al enorm hard en rauw en is geweldig om naar te kijken. De kogels vliegen letterlijk echt overal in het rond en niemand lijkt gespaard te worden, zelfs vrouw en kind niet. Daarnaast is er nog de geweldige treinoveral, die erg mooi in beeld is gebracht en tevens behoorlijk spannend is. Hoogtepunt voor mij is echter de fantastische finale waarin de eer van de groep duidelijk op het spel staat en ze ondanks dat ze al weten dat ze het niet zullen overleven op een fantastische manier tekeer gaan tegen de overmacht aan Mexicanen.

Qua actie zit het met deze film dus zeker wel snor. Het is alleen jammer dat de tussenliggende fases soms wat minder zijn. Zo stelt het groepje mannen dat de “Bunch” achtervolgt niet zo heel veel voor, op leider Robert Ryan na en daarnaast boeit het verhaal helaas ook niet altijd genoeg om echt op een topscore uit te komen. Desondanks heb ik erg genoten van deze gewelddadige western, waarmee Peckinpah meteen zijn naam als eigentijds regisseur gevestigd heeft.

4,0*

Zo, dat viel even tegen.

Niet dat ik nou zo dol ben op Westerns, maar de grote titels wil ik dan ook wel graag zien. En aangezien ik Straw Dogs van Peckinpah wel een goeie film vond, en ik de status van de film ook wel ken, had ik toch op wat beters verwacht.

Het verhaal is zo afgezaagd als het maar kan, 'de laatste klus' en natuurlijk gaat het mis, veel wordt er feitelijk ook niet verteld. Dat de film dan bijna 2,5 uur duurt moet dan te verantwoorden zijn door de onderlinge relaties, maar helaas deed me het allemaal bijster weinig. Het wordt alleen allemaal zo saai gebracht jammer genoeg dat ik al vrij snel moeite had de aandacht erbij te houden.

Verder had ik soms echt het gevoel naar een soort parodie te kijken. Het acteerniveau schommelde heel erg, van uitstekend tot lopende karikaturen, vooral die Generaal en de Mexicaanse soldaten. En dan die Mexicaanse accentjes erbij die je echt deden denken dat 'de Mexicaan' te kijk gezet moest worden. Ook de soundtrack vond ik met de minuut vermoeiender worden, vreselijk gepingel die maar blijft komen.

Het enige wat me beviel waren de gestyleerde actiescenes en scherpe editing daarbinnen, waar de film wat mij betreft ook uitstekend mee begon. Gaaf geluid ook wat die geweren maakte. Echter over de hele linie verder een behoorlijk teleurstelling. Het valt wel uit te kijken, maar zeker niet met alle aandacht die ik had.

2*

Zouden ze korting hebben gekregen op de aanschaf van zulke grote hoeveelheid tomatenpuree? Ik kon me niet voorstellen dat wat er uit menig kogelgat kwam, ook daadwerkelijk bloed moest voorstellen. Beetje jammer, zeker in een film als deze waarin honderden figuranten het loodje leggen.

Daarnaast is 'The Wild Bunch' een interessante western, die duidelijk een zwart kantje heeft. De bende wint snel de sympathie van de kijker, vooral omdat diegenen die hen achter de tralies willen er vaak nog gewetenlozer uitzien. En afsteken doen ze zeker in gezelschap van tiran Mapache.

De achtervolging op zich is niet bepaald opwindend, wat ook geldt voor die historie omtrent Pike en Deke. Meer geslaagd zijn de scènes als de treinoverval en het chaotische, doch briljante eind.

Uiteindelijk is het allemaal wat te traag verlopen. Ik heb verschillende keren naar de klok geloerd. Maar goed, er is veel dat dit puntje van kritiek compenseert. Goed acteerwerk, passende muziek en een aantal leuke wendingen in het verhaal.

3,50

Een prima western,

Al maakt de film zijn reputatie als een van de meest gewelddadige, nietsontziende western der westerns niet helemaal waar. Het geweld zou schering en inslag moeten zijn, maar vaak komt de film ook met genoeg rustmomenten voor de dag, waar meer dan genoeg tijd is om naar hartelust te recreëren.

Ondanks het feit dat westerns niet mijn ding zijn en dat waarschijnlijk ook nooit zullen worden, heb ik de tijd vlot uitgezeten. De beginscene, de spectaculaire treinroof en de eindscene zijn absoluut, mooie actiescenes van formaat! Een dikke 3*

The Wild bunch is een Indrukkwekende maar vooral rauwe en bloederige western.

Het resultaat van Wild Bunch is toch behoorlijk geslaagd. Peckinpah stond bekend voor harde films. Of dit zijn hardste is moet ik nog uitzien te vogelen. Ik heb alleen deze en Straw Dogs gezien.

Maar dit vind ik tot nu toe wel zijn hardste film die ik van hem gezien heb. De final shoot out, de meest bekende/memorabele scene uit de film, is zeer sterk in beeld gebracht. Erg knap. Over het acteerwerk en de acteurs ben ik zeer te spreken. Ook het verhaal komt zeer goed over.

Wat mij betreft een knappe film die mij benieuwd maakt naar het andere werk van Peckinpah. Deze ijzersterke western krijgt geen 5,0, maar het is wel een kanshebber. 4,5.

Eén van de weinige keren dat ik het (bijna) volledig eens ben met Onderhond. En dat zelfs bij een western.

Veel te traag, geen boeiend verhaal, te theatraal (zowel acteerwerk als sommige actiescènes). Op één (misschien twee) scènes na, geen noemenswaardige scènes. Ook de muziek was af en toe zwaar slaapverwekkend. Hier wil ik niet teveel woorden en tijd aan vuil maken.

Hmm, viel me toch wat tegen.

Onlangs Cross of Iron gezien en danig onder de indruk. Rauw, uitzichtloos, spetterende actie. Had gehoopt een soortgelijke film te zien. Nu zijn westerns m'n ding niet, al probeer ik wel de bekendere te bekijken.

De actie is ook hier wel aanwezig, zij het minder spectaculair en ook in mindere mate. Zeker, de beginscène en de treinroof waren behoorlijk indrukwekkend. De finale shoot-out daarentegen vond ik dan weer wat overdreven. De toon wisselt nogal eens, het leek niet altijd even serieus, soms een beetje theatraal zelfs om dan weer snoeihard te worden. Ik weet het niet, het werkte niet altijd even goed.

Vond de film ook gewoon te lang, met te veel nutteloze, vaak saaie scènes die de sfeer helaas niet altijd ten goede komen. Verhaal is niet meteen speciaal maar onderhoudend genoeg.

Nee, na het fantastische Cross of Iron is dit toch een lichte tegenvaller.

Een indrukwekkende, rauwe en geweldadige film. Een typische Peckinpah dus. De beginscene zet meteen de toon voor de rest van de film. We zien kinderen schorpioenen en rode mieren in de fik steken, en het was voor mij meteen al duidelijk wat voor soort film dit zou gaan worden. Maar naast alle geweldadigheid is dit ook gewoon een erg goeie film, met een hoop prachtige landschappen van Mexico.

De begin en eindscene zijn inderdaad misschien de beste actiescens ooit gemaakt, Geweldig! Vervolgens was het eerste uur dan ook zeker het beste gedeelte. Daarna werd het wel allemaal ietsje minder, maar nog steeds had de film een erg lekker tempo. Het beste aan de film was dat alles zo lekker rauw was. Alle vrouwen waren hoeren en alle mannen moordenaars of bankberovers. Zelfs de kinderen die in de film voor kwamen waarom allebehalve aardig.

De acteerprestaties waren verder ook erg goed. Vooral William Holden en Ernest Borgnine maakte indruk. Robert Ryan vond ik trouwens niet zo goed spelen. Maar goed, dit is een uitstekende film die zeker kans maakt op een verhoging in de toekomst.

3,5 sterren

Matige en platte film. Wat ik bij westerns vaak waardeer is juist het klassieke 'good vs. bad'. Bij Pecinpah zijn echter alle vrouwen hoeren, is iedere man op goud uit en zijn kinderen pure sadisten. De enige vertegenwoordiging van 'het goede' is de uiteindelijke trouw van de groep bandieten aan elkaar, wat goed beschouwd tamelijk lachwekkend is. Daarnaast duurt de film lang en is de soundtrack zeker niet om over naar huis te schrijven. Lange tijd is het echter toch niet zo heel slecht, maar bij het slot gaat The wild bunch definitief onderuit. Persoonlijk beschouw ik het minutenlang overhoop schieten van een groep figuranten met behulp van een automatisch geweer als betrekkelijk kansloze en walgelijke cinema. Gaat zeker een halve punt extra af, en dan ben ik nog mild. Minder van dit aub.

De intro zegt eigenlijk dat dit een kopie wordt van de Leone-Westerns. Amerikaanse westerns die zich tekort gedaan voelen in de jaren 60, en de spaghetti’s willen verslaan op een eigen vlak. Alle elementen van de spaghetti’s zitten er dan ook in, en kosten noch middelen werden blijkbaar gespaard. Maar toch is het net niet goed genoeg.

Het beeld doet wa denken aan een Leone. Maar daar blijft het ook bij. Men durfde blijkbaar de hele stijl niet kopieren, dus hield men het enkel bij de modernere uitstraling van het beeld. Deze film lijkt 20 jaar jonger dan hij eigenlijk is. Dat is goed te zien als je het vergelijkt met andere Westerns uit datzelfde jaar (VB: True Grit)

Ook kwa verhaal lijkt deze meer op een Spaghetti. Misdaad en geweld worden verheerlijkt.
Over dat geweld; op bepaalde momenten is de films inderdaad redelijk gewelddadig, maar dat zijn slecht 2 periodes van intensief geweld. Voor de rest is de film een beetje braaf en kalm. Zonder de woorden saai en lang in de mond te nemen, want dat is de film – op bepaalde scène’s na - (net) niet.
Het lijkt dan ook alsof men dat bij de crew beseft had, en men op het einde er snel het einde wou tegenaan gooien. Het voelt eigenlijk allemaal nogal vroeg aan, en zelf onnatuurlijk. Ik had eigenlijk verwacht dat men er nog een uurtje ging tegenaan gooien, alvorens het ‘eindgevecht’ kwam.

Daarnaast vond ik de rol van die groep premiejagers nogal vreemd. Men wist kennelijk niet wat men moest doen met het einde. Wie zou de ‘eindvijand’ moeten worden? De generaal of de bende premiejagers? Misschien had ik liever een confrontatie gezien tussen onze Pike en Deke.

Een groot nadeel vind ik dat de film soms een beetje te karikaturaal wordt. Sommige personages en acties zijn hier end aar wat tenenkrommend. Dat mochten ze toch weggelaten hebben.

De belangrijkste acteurs acteren geweldig, maar tegenover staan de acteerprestatie van de bijrollen. Denk bijvoorbeeld aan die sukkels van die groep premiejagers. Bedroevend.


Al bij al toch vermakelijk. Een Western zoals ik ze graag heb.
4,0*

Goeie western, maar helemaal kapot ben ik hier niet van.

Het verhaal begint goed. Harde actiescène. De neergeschoten mannen hadden bloederige wonden, eindelijk eens in een western! Dan had ik meer een kat-en-muis spelletje verwacht. Je hebt de Outlaws van William Holden, en dan de bounty hunters van Rob Ryan. Helaas geitenkaas, komen ze dan die Mexicanen tegen. Een oninteressante boel allemaal, op die treinoverval na. De bounty hunters verdwijnen wat uit beeld. Spijtig.
Het einde was voor mij ook één grote anticlimax. Met z'n vieren effe een heel dorp afknallen. Als kijker weet je toch dat dat niet lukt. Echt zonde.

Het acteerwerk was redelijk goed. I.t.t. andere westerns zijn hier niet enkel de hoofdrollen, maar ook de (meeste) bijrollen zeer te pruimen. Peckinpah (deze film is m'n eerste van hem) kiest ook voor verweerde karakterkoppen.

De muziek viel wat tegen, moet gezegd, maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door de fraaie landschappen (echt de moeite), enkele mooie shots van de outlaws, en de mooie kostumering.
Bij momenten zou je echt denken dat deze western er een is van eind jaren 80 ipv eind jaren 60.

Een 3,5

Ik ben geen western specialist al heb ik de meeste grote films wel gezien, maar ik zag The Wild Bunch nog in veel lijstjes voorkomen dus was wel benieuwd. En het is zeker geen verkeerde western, het is voor mij wat typischer western natuurlijk dan de Spaghetti-westerns van Sergio Léone. Al liggen die mij wel wat beter. Ik vond het verhaal leuk, en ondanks de redelijk lange speelduur verveeld de film geen moment. De schietscenes zijn erg strak 'geschoten' en de muziek is ook prima. Vond ook de sfeer in de film erg prettig. De grapjes onderling bijvoorbeeld. Komt ook door de cast, waar niks op aan te merken is, met natuurlijk vooral William Holden die eruit springt voor mij.

4*

Wisselvallige western

Een stel bandieten, die inmiddels al aardig oud zijn, willen een laatste roof plegen voordat ze met pensioen te gaan. Na het overvallen van een administratiekantoor blijken ze erin te zijn geluisd, en vluchten ze naar Mexico om daar een treinroof te plegen. Ondertussen wordt 'The Wild Bunch' achterna gezeten door iemand die ooit deel uitmaakte van deze groep bandieten.

The Wild Bunch bevat enkele geweldige scenes, waaronder de treinroof en de shootout op het eind. Met name de laatstgenoemde scene met de shootout maakt indruk: het is één grote orgie aan wapengeweld. Er worden honderden schoten afgevuurd, het bloed vloeit rijkelijk en de body count blijft maar stijgen.

Het camerawerk is bijzonder te noemen. Veel in- en uitgezoom, slow-motion en snelle cuts, die de shootouts net wat intenser maken. Ook tijdens de rustige scenes is het camerawerk goed: de landschappen zijn een lust voor het oog en worden mooi, rustig in beeld gebracht.

Daartegenover staat echter dat de rest van de film, eerlijk gezegd, nogal saai is. De personages zijn niet goed uitgewerkt, waardoor ik niet echt met ze mee kan leven. Ook is de film soms nogal verwarrend. Gedurende de film worden er twee groepen gevolgd: The Wild Bunch zelf en een groep die hen achtervolgd. Het is soms niet echt duidelijk welke groep er precies in beeld komt. Daarnaast irriteert het lachen mij, vaak lijkt het alsof ze in deze film om het minste geringste moeten lachen.

Helaas is The Wild Bunch een nogal wisselvallige film geworden. Er zitten enkele geweldige scenes in, maar daarnaast een hoop saaie. Voor de geweldige scenes en het goede camerawerk kan ik de film toch nog een voldoende geven. Enkel een aanrader voor de diehard Western-fan.

Director's Cut.

Veel heeft het verhaal niet om het lijf in deze met actie en mooie Mexicaanse muziek doorregen western van de legendarische regisseur, maar zijn typische handelsmerken zijn ruim vertegenwoordigd. Het stoerheidsgehalte is dus hoog en het geweld bloederig gestileerd in slowmotion.

Holden, Borgnine en co. zijn uitstekend geschikt als de bende outlaws op leeftijd, die met veel geweld en volgens een zeer simpele erecode te werk gaat. De boeven wekken al snel sympathie op bij de toeschouwers en het script biedt bodem voor een meeslepende en avontuurlijke film.

Geweldig.

Mooie film van Peckinpah, deze 'Wild Bunch', met de verbluffende cinematografie als één van de absolute hoogtepunten. Schitterende beelden, prachtig gefilmde actie-scénes.. klasse gemaakt.

Dit is pas m'n 3e Peckinpah, maar ik ga snel op zoek naar de volgende, want z'n films bevallen me tot nu toe érg goed. Vond dit toch een redelijk harde prent; vrouwen, kinderen, maar niet uit.. ze leggen allemaal het loodje. Zeer sterk uitgevoerde schiet-scénes, de kogels vliegen je om de oren, damn!

Verder leken ze ook niet zo zuinig op de paarden te zijn en kent de film ook een paar gruwelijke scénes, zoals Angel die achter de auto wordt gesleept. Daartussen zien we de 'Bunch', een stel oude mannen die het einde van ''hun'' tijdperk tegemoet zien, met o.a. de verwoestende mitrailleur als sterk staaltje symboliek. Mooi verhaal, goed geacteerd, vol met avontuur en memorabele scénes.

Helaas kent de film in het midden een paar minder interessante stukken, maar het einde is dan weer ijzersterk. Eigenlijk is deze 'Wild Bunch' best een sombere film. Maar ik heb genoten.

Tegenvallende western, vooral omdat de personages mij niet echt konden boeien. Ook het plot is nogal traag en niet altijd even interessant. De Mexicanen worden bovendien nogal eenzijdig en soms ook wat overdreven neergezet, vooral de generaal. Het acteerwerk is sowieso niet altijd even sterk. De actiescenes waren wel uitstekend, met name de treinroof. Een niet al te sterke western.

Western van de allerbeste soort met een schitterende enscenering en een topcast, bedeeld met natuurlijke rollen (geen karikaturen) en die ze dan ook perfect waarnemen.

Voor één keer zonder expliciet "goeden" en "slechten". Erg relaistisch, op het laatste massagevecht na, en boeiend tot het einde.

We're after men - and I wish to God I was with them

Gisteren was ik nog eens naar de soundtrack van Pat Garrett & Billy the Kid aan het luisteren en mijn gedachten dwaalden af van Bob Dylan naar de gelijknamige film. Het was mijn eerste kennismaking met het werk van Peckinpah en die was zeker geslaagd te noemen maar ik had het gevoel dat ik iets mistte. Iets dat ik volgens velen in The Wild Bunch zou terugvinden dus ik was redelijk benieuwd geraakt naar de film die naar het schijnt het magnum opus van Peckinpah zou zijn.

En The Wild Bunch is inderdaad wederom een degelijke film geworden maar de Western regisseur gaat in mijn ogen hier en daar de mist in. Hetgeen me het hardste stoorde was de geforceerde humor die compleet tegenstrijdig is met de heerlijk rauwe sfeer die de film uitstraalt. De shoot-outs zijn van een hoog niveau (de treinroof is heerlijk en de finale confrontatie is knap geschoten) maar de 'grappige' momenten breken te hard met de rest en dat is zonde. Met een speelduur van over de twee uur is The Wild Bunch een redelijk lange zit maar over het algemeen zijn er maar weinig inzakkingen, al hadden de flashbacks voor mij niet gehoeven. Dat het bijna nergens inzakt is vooral aan het concept van een groep oude mannen die nog eens een laatste keer total loss gaan en de constante dreiging te wijten maar er had meer gedaan kunnen worden met de aanwezigheid van Deke in de achtervolgingsgroep. Nu heeft dat personage alleen maar zijn nut in de allerlaatste minuten en loopt hij er voor de rest voor spek en bonen bij.

Bij een film als deze waar de aandacht op een groep mannen is gevestigd, is het vrij belangrijk dat je een aantal karakterkoppen weet te strikken want wanneer je met een miscast te maken hebt, verdwijnt al snel de geloofwaardigheid van de gehele groep. Een moeilijke klus dus voor Peckinpah en met uitzondering van Borgnine bestaat The Wild Bunch niet direct uit een bekende cast (hier spreek ik natuurlijk puur voor mezelf) maar over het algemeen is het gelukkig wel een uitmuntende cast. In het begin had ik nogal last om bij te houden wie wie was want de personages leken met de vleet het loodje te leggen maar het hoopje dat overschiet weten hun rollen goed in te vullen. Zeker William Holden als Pike en Ernest Borgnine als Dutch zijn heerlijk op dreef en weten de film over de gehele lijn te dragen. Alleen zonde dat de rest van de cast, met nadruk op het Mexicaanse aspect, nogal theatraal overkomt. Zeker Jaime Sánchez schmiert er als Angel soms nogal op los en Emilio Fernández als Mapache is vaak erg lachwekkend, al ligt dat natuurlijk in de lijn van zijn personage.

Een Western film die niet in de lijn ligt met de rest van het genre dat ik heb gezien. Komt hoogstwaarschijnlijk doordat ik fan ben van John Wayne en hij vond dat deze film de destructie van de Western mythe inluidde maar het is en blijft in ieder geval een goede film. Alleen voor mij niet het meesterwerk dat anderen er in zien. Ik ben aan het twijfelen tussen een dikke 3,5* en een kleine 4* maar een paar euvels zorgen ervoor dat ik voor de eerste score ga. Toch schrijf ik Peckinpah niet af (heb Ride the High Country en Junior Bonner nog liggen) dus ik blijft geïnteresseerd.

3,5*

De beste western aller tijden. Geweldige opening, de toon wordt gelijk gezet. Shoot outs, overvallen, trein scene, gaitlin gun en een massale schietpartij op einde. Alle ingredienten voor een top western. Prachtig in beeld gebracht door Peckinpah. Een prima soundtrack maakt de film helemaal af. In een woord ..fantastisch. 4.5