Beetlejuice Beetlejuice (2024)

Te overdreven, te veel spektakel en te veel clichés. Te weinig emotie of feeling met personages. Het komt gewoonweg niet binnen. Jammer want ik kan de meeste films van Tim Burton goed waarderen.

Een warrig verhaal (de eerste 30 minuten was er geen touw aan vast te knopen) met hier en daar chaotische beelden. Het gaat allemaal nergens over en wat er met de personen gebeurt, interesseert je totaal niet. Oké, maar als het dan leuk is. .... Maar ook dit niet. Wat een teleurstelling. Ze hadden het toch weer gewoon bij één film moeten laten. Punt!

Van Beetlejuice Beetlejuice - ikruikversemosterd:

"Als je het mij vraagt dankt Beetlejuice zijn bestaansrecht aan de hypernerveuze knetterenergie van Michael Keaton. Hij was het die van Tim Burtons prettig gestoorde spookhuisfilm een aangename rit maakte. Hetzelfde geldt voor Beetlejuice Beetlejuice, het vervolg waarvan je je kan afvragen of echt iemand erop zat te wachten.

Keaton is nog steeds het charismatische en stennis schoppende duveltje dat als een wervelwind door de film raast en zich als ultieme anarchist van gene zijde geen zak aantrekt van de door hem achtergelaten puinhopen. Geef hem de hoofdrol en het komt verder wel goed, zou je zeggen.

Waarom dan ging Burton aan de slag met vage en onuitgewerkt personages en verhaalijntjes? Monica Bellucci, het verknipte geval Jeremy (is een film op zich waard) en de ontroerend bedoelde familiereünie hebben wel met grappenmaker Beetlejuice te maken, het is ook vulsel wat met knip- en plakwerk een geheel moet vormen. Volgens mij had Burton weinig zin in die opvulling gezien hij met een rotgang door het papierdunne scenario stoomt.

Met Keaton onder de schijnwerpers wordt Beetlejuice Beetlejuice wel degelijk een spannende en hilarische achtbaanattractie. Omdat Burton zo vreselijk met het draaiboek staat te klungelen is het verder nogal rommelig en onsamenhangend. Drie sterren."

'Beetlejuice Beetlejuice' Sets Home Release, Scores Tim Burton B.O. Record - deadline.com

De originele film heb ik niet gezien, maar zag dat deze in de bioscoop was en er wat gedoe rond was, dus dacht laat ik deze eens proberen. Het eerste half uur dacht ik even jeetje waar kijk ik naar… Vond deze film nogal druk en chaotisch overkomen daarna werd het wat beter en kwam er meer verhaal in… Ook een paar keer moeten lachen wel…

Sterk vervolg van de film uit 1988 alweer, met dito cast, deels uit de eerste film, aangesterkt met nieuwe mooie koppen. Film is puur entertainment vh betere niveau en kijkt super easy weg. Dikke 8/10.

je moet wel deel 1 hebben gezien , al meerdere malen gezien, die trouwens veel beter is dan deze. Het was te geforceerd vond ik en als je deel 1 niet gezien heb kan je sommige connecties niet leggen zoals BOB en het miniatuur van het dorp op zolder. Leuke wegkijker maar meer ook niet , erg jammer

Lichte tegenvaller na zoveel jaren wachten, maar gelukkig heeft deze sequel zeker zijn momenten. De leuke cartooneske visuele stijl is behouden en Michael Keaton is in vorm, ook al had ik veel meer van hem willen zien. Dat is direct het voornaamste probleem van de film. Er zijn teveel plotlijnen en teveel personages, waardoor de titelfiguur een beetje ondergesneeuwd raakt in zijn eigen film.

Ik had eerst nog even het eerste deel bekeken, en dan merk je meteen op dat die echt zoveel beter is. Daar zit een 'ziel' in en is wat simpeler omdat er minder typetjes in mee doen als in de nieuwe versie.

Best oké.

Uiteraard wordt de charme van het origineel niet geëvenaard, maar ik vind toch dat Tim Burton er best dichtbij komt. En dat is verrassend. Maar het is ook logisch, want de gekende ingrediënten van weleer zijn gewoon terug aanwezig: een bombastische, gotische score van Danny Elfman, 'lugubere' dingetjes die licht gebracht worden en een voorkeur voor practical effects in plaats van een lading CGI. Zeker dat laatste is echt een pluspunt.

Maar Beetlejuice is helaas zelf een bijrol in z'n eigen film. Michael Keaton doet z'n best, maar krijgt naar mijn mening weinig schermtijd. Er gaat te veel tijd verloren aan half gelukte of volledig mislukte personages als die van Justin Theroux en Wilem Dafoe.

In ieder geval is dit wel een geslaagde sequel, wat al geen evidentie is en al zeker niet als het origineel uit een ander tijdperk lijkt te komen. Maar Burton heeft dat al bij al niet slecht gedaan, al mag het voor mij hier ook wel bij blijven. Ik weet niet of er plannen zijn voor een derde deel - dat zou voor mij alleszins niet hoeven.

3

Vermakelijke film waarin je je geen moment verveeld. Vrij absurd en best grappig. Je moet wel echt deel 1 hebben gezien om de film goed te begrijpen.

Weinig sequels zijn er zo in geslaagd om na +30 jaar dezelfde "vibe" te behouden als deze Beetlejuice, Beetlejuice.

Niet in het minst omdat dezelfde cast weer de chemie uitstraalt van weleer.

Tim Burton heeft duidelijke zijn tijd genomen om een goed verhaal neer te zetten, dat naadloos aansluit bij de eerste versie en toch pas + 30 jaar later doorgaat.

De verhaallijnen zijn misschien vrij uiteenlopend en één en ander lijkt niet logisch, maar daar had ik helemaal geen problemen mee.

De ondertussen klassiek geworden, tot de verbeeldingsprekende, fantasierijke sets waar deze film zich afspeelt geven een cachet die eigen is aan deze regisseur.

Michael Keaton en Winona Ryder komen heel goed uit de verf en ook al kijk je naar sommige scenes met een zeker "deja vu" gevoel, de grappen zijn en blijven vermakelijk.

Stand alone lijkt deze film een allegaartje van personages en grappen, maar als je de eerste film hebt gezien kan hij best bekoren.....zelfs na meer dan 30 jaar.

Leuk om te zien hoe het grootste gedeelte van de cast na dertig jaar weer terug is op het grote doek, inclusief de prima toevoeging van Ortega. Burton moet gedacht hebben dat je op deze manier het eerste deel wel kan evenaren, maar deze film brengt eigenlijk weinig tot niets nieuws. Daarnaast mis je ook de energie uit het eerste deel bij Keaton. Dat was juist hetgeen wat de kar trok in deze productie.

De film bestaat zo hier en daar wel uit leuke cameo's en grappige momenten, maar het is een herhaling van zetten. Het is niet slecht, aangezien de sfeer hetzelfde als in het eerste deel is, maar toch heb je de verwachting nog nieuwe dingen te zien.

Voor mij tot nu toe eigenlijk één van de leukste verrassingen van 2024, in die zin dat ik eigenlijk totaal geen hoge verwachtingen had van Beetlejuice Beetlejuice. De originele film vind ik een ongelooflijk creatief en knotsgek werkje van een regisseur met een op dat moment vrij ongebreidelde fantasie, die de skills had om dat met relatief weinig middelen om te zetten naar beeldtaal. Maar een kleine veertig jaar en een tig aantal zeer matige films later, verwacht denk ik zo ongeveer niemand dat Tim Burton nog met een meesterwerk op de proppen kan komen. En dat is Beetlejuice Beetlejuice ook niet, voor alle duidelijkheid. Maar het is wel zijn beste film in jaren, en komt eigenlijk op meerdere vlakken belachelijk dicht bij het niveau van die eerste film.

De creativiteit die hier vanaf spat, is namelijk gewoon weer heel bewonderenswaardig en aanstekelijk. Tim Burton keert als het ware een beetje terug naar zijn roots en kiest veel voor praktische effecten. Dat oogt gewoon veel charmanter dan de CGI waar hij zo overdadig op leunde in de latere helft van zijn carrière. Qua sfeer en effecten oogt en voelt deze als een jaren 80/90-Burton - min of meer, niet helemaal - en daar verdient de film punten mee. Die hele dodenwereld en alles wat daar rondloopt ziet er weer gigantisch creatief uit, maar ook in de andere scènes zit zo'n fijne 'Halloween'-sfeer verpakt. Qua personages en plot-elementen zit er teveel vet in de film; in dat opzicht ben ik het 'eens' met de kritische stemmen. Maar ik ervaarde het niet als een nadeel, eerlijk gezegd. Tuurlijk, in principe hebben Monica Bellucci en Willem Dafoe hier absoluut niets te zoeken en maken ze de film alleen maar drukker, maar die drukke, chaotische sfeer is juist wat ik zo apprecieer aan deze film(s). De eerste film zat op dit vlak ook overvol. Het is misschien allemaal niet zo strak en soepel als het had kunnen zijn, maar dat zoek ik hier ook niet. Het plot is sowieso maar een hoop gebakken lucht. Nee, waar ik niet op had durven hopen maar wat ik uiteindelijk toch gekregen heb, was een hoop ouderwetse sfeer, fantasie en creativiteit. En een cast die het heel leuk deed, met uiteraard Keaton op kop als de titulaire kwelgeest. Aan de hand van zijn acteerprestatie zou je denken dat er geen tijd gepasseerd is tussen deel 1 en 2. Hij zit er metéén weer 100% in, en laat in zijn scènes de film nog net dat stukje meer opleven. Jenna ''Wednesday'' Ortega is natuurlijk een beetje een voor de hand liggende keuze voor Burton, maar ik zie haar wel heel graag spelen in dit soort films.

Nee, ik ben hier eigenlijk heel tevreden de zaal uitgewandeld. Een 4* is misschien wat hoog, en die score zou het thuis wellicht ook niet gekregen hebben, maar ik kon in principe geen enkele reden bedenken waarom het die score (voor mij) niet verdiende. Leuk!

Beetlejuice Beetlejuice

Is het vervolg op de originele film uit 1988 en volgt een nieuwe generatie van de Deetz-familie. Lydia Deetz is inmiddels volwassen en moeder van een tienerdochter, Astrid. Astrid heeft een moeizame relatie met haar moeder en gelooft niet in Lydia's claims dat ze geesten kan zien. Wanneer Astrid echter per ongeluk een poort naar het hiernamaals opent, keert de chaotische geest Betelgeuse terug om opnieuw voor problemen te zorgen.

Hoewel het al een tijd geleden is dat ik de originele Beetlejuice heb gezien, bracht dit vervolg me snel terug in de sfeer van het eerste deel. Het voelde alsof ik meteen weer wist waar het verhaal over ging, zonder dat ik de eerste film opnieuw hoefde te bekijken. Ik heb wederom genoten van de handgemaakte effecten en creatieve puppetry, wat de film een unieke charme geeft. De humor was zoals verwacht weer vermakelijk, met de nodige dosis absurde momenten. Daarnaast was het fantastisch om Michael Keaton weer terug te zien in zijn iconische rol als Beetlejuice, na al die jaren.

3,5 sterren.

Gisteren deel 1 gekeken met mijn jongens (9, 11 en 12) vandaag deel 2. We vonden deel 2 met zn allen beter. Wat een cartoonig leuke zooi is het toch.... Op naar deel 3. Kan ik met 3 generaties heen

Horror Challenge (2024) registratie #33

Een aangename verrassing wat mij betreft. Het origineel vind ik een OK film, maar echt kapot was ik er niet van. Deze viel bij mij beter in de smaak.

Het Burton-gehalte spat van het scherm af. Alles is wordt gebracht een in lekkere lekkere tekenfilmstijl die me soms aan 'The Looney Tunes' deed denken. Ook worden er sterke contrasten in kleuren toegepast. De effecten waren fraai om te zien. Zelf vond ik de waarin de dood van de vader werd beschreven in een leuke stijl gedaan. De vormgeving van de onderwereld was ook fijn om naar te kijken.

Het hoofdpersonage zelf heeft amper schermtijd. Volgens mij kwam hij in het eerste deel ook vrij weinig in beeld, maar dat weet ik niet meer helemaal zeker. Maar als hij in beeld komt, gaat het Looney Tunes gehalte nog wat omhoog. Je merkt dat Keaton lol had om het personage te spelen. De overdreven Spaanse dub heb ik om kunnen lachen.

Maar goed, wat andere gebruikers hier op MM melden, kan ik me ook in vinden. De vele verhaallijnen maken de film moeilijk te volgen, omdat Beetlejuice uit zichzelf al vrij chaotisch is. Hierdoor zit het verhaal ook vol met personages die weinig toevoegen aan de sfeer van de film.

Een prima vervolgdeel die het vooral van de sfeer en vormgeving moet hebben. 3*

Dit viel me toch best wel tegen. Een cast waar je u tegen zegt, en aan de acteurs ligt het ook niet echt, maar vooral qua plot was het nogal behelpen. Jenna Ortega doet het leuk, maar bijvoorbeeld de typetjes van Catherine O'Hara (die bijna identiek is aan wat ze speelt in Schitt's Creek) en Justin Theroux zijn wel erg flauw en over the top. Qua humor was het soms wel oke maar vond ik het ook regelmatig aan de makkelijke en flauwe kant, maar het is vooral het verhaal waar het mis gaat. Zo begint het bijvoorbeeld nog tof als Monica Bellucci zichzelf aan elkaar niet en als grote bedreiging wordt geintroduceerd, maar komt ze verder veel te weinig in het plot voor en wordt ze op wel heel makkelijke manier afgeserveerd. Hetzelfde met de verhaallijn van Jeremy, ook een prima idee maar ook die gaat met een natte wind uit. Dan volgt er nog wel wat zoet familiegedoe, ook niet de reden waarvoor ik dit soort films kijk. Dat is de humor, en zoals ik al zei, die was soms redelijk maar ook lang niet altijd raak. En zo blijf je toch een beetje met een onvoldaan gevoel zitten.

Verrassend leuk nog eigenlijk. De vaart zit er goed in ditmaal, ondanks wat overbodige subplotjes en personages (Delores en Wolf Jackson met name). O'Hara is een stuk grappiger nu, en iedere keer dat Betelgeuse opduikt is dat daadwerkelijk een hoogtepunt van de film. Ook de scènes in het hiernamaals zijn weer heerlijk creatief. Het aanzienlijk hogere budget geeft Burton de kans om dat erg leuk vorm te geven allemaal. Met de CGI valt het ook reuze mee.

Het verhaal met Lydia en haar dochter en overleden man is behoorlijk standaard, maar het helpt dat ze door door Ryder en Ortega worden gespeeld. Het is ook juist dat simpele verhaal dat de film zo prettig kijkbaar maakt en ervoor zorgt dat deze niet ontspoort in een wilde aaneenschakeling van allerlei losse ideeën, zoals in de eerste film uiteindelijk gebeurde. Er is nu nauwelijks iets om je aan te ergeren. Wat mij betreft is dit Burtons beste live action-film sinds Sweeney Todd.

Het origineel vond ik echt een afschuwelijk kitscherige en matige film, maar opvallend genoeg wist dit vervolg me dan weer best redelijk te vermaken. Dankzij een behoorlijk tempo, een uitstekende cast met een hoop leuke bijrollen en een klassieke absurde Tim Burton sfeer is Beetlejuiche Beetjejuice niks bijzonders en misschien ook best overbodig, maar zeker niet vervelend.

3*

Matig vervolg dan nog enigszins een nipte voldoening haalt door de gekke figuren in de onderwereld en door een behoorlijke naamlijst qua cast. Maar het verhaal weet niet echt te boeien en kent een zeer lange opbouw door verschillende verhaallijnen waarbij enkele overbodig zijn. Echt grappig is het ook niet en de rol van Monica Bellucci wordt te weinig benut ondanks in begin een stijlvolle aanwezigheid. 5/10

Goeie film waarbij een begrafenis een familie weer bij elkaar komt in het huis waarin het voorheen spookte. Een laat vervolg dat niet onder doet voor het origineel. Een bonte film (zowel inhoudelijk als visueel). Maar het ziet er allemaal zeer fantasievol uit (zoals gewend van Tim Burton) en er zijn ook genoeg vermakelijke scenes en effecten. Ook een fijne cast met aardig wat bekende namen.

"I think it was Dostoevsky who said... Later, fucker.”

Eén van de weinige redenen waarom het handig is om ‘HBO Max’ te hebben is puur om het feit dat ze met dit soort titels op de proppen komen. Een film die ik graag dit jaar wou kijken maar, als het waarschijnlijk op pindakazen uitkwam dan had het nog wel even op zich laten wachten. Mijn vriendin wou hem vanavond graag zien, dus dan is de keuze snel gevallen (ik heb de broek niet meer aan, al was het haar beurt om te kiezen), en hebben we hem gelijk maar opgezet. Eerder dit jaar hadden we deel één voor het eerst gezien, eigenlijk ook wel om de reden dat deze film uitkwam. Een bioscoopbezoek was helaas niet gelukt vanwege drukte, dus dan maar thuis kijken, toch?

Eigenlijk was ik hier zonder enige verwachting in gestapt. Er hangt ook niet echt een nostalgische waarde aan deze film voor mij, en dat is misschien juist wel het gene wat je nodig hebt met een film als dit. Als je deel één niet hebt gezien mis je eigenlijk vrij weinig, je weet alleen niet zo veel van de personages. Ik zal deel één wel kijken, ook gewoon voor het gemak maar, in mijn ogen is die film wel echt een stuk beter. Hoewel dit tweede deel met vlagen nog best sfeervol kon zijn, weet de film me gewoon niet zo te grijpen zoals deel één dat wel deed. Ik vond het verhaal echt een stuk waardelozer en dat neigde zelfs naar af en toe behoorlijk saai. Soms tracht men iets te veel naar het ‘ik wil te grappig zijn’, en dat hekelt mij enorm in deze film.

De FX in deze film vond ik echt heel matig. Eigenlijk schrok ik daar wel van, Burton had met hedendaagse technologie in mijn ogen wel beter werk kunnen verrichten, zijn eerste deel zag er nog beter uit, en dat was gewoon in de jaren tachtig, bizar eigenlijk. Vooral die zandworm was eigenlijk dramatisch slecht, en daar krijgt Burton echt veel minpunten voor.

Goed, zoals ik al zei, het verhaal was nou ook niet héél bijzonder te noemen. Kijkt allemaal wel prima weg, dat dan weer wel maar, daar is eigenlijk praktisch ook alles mee gezegd. Op het einde was ik er ook wel weer helemaal klaar mee. De film is gelukkig een tikkeltje sneller, dat had ook wel gemogen. Maar ik vond het nou ook niet zo heel interessant verder. In mijn ogen echt een vrij onnodig deel, en het is bijzonder dat hij Catherine O'Hara nog irritanter heeft kunnen maken, daar verdient Burton de nobelprijs voor. Al om al leuke zondagavond wegkijker, mee ook niet. Mijn vriendin vond het wel weer heel leuk, daar gaat het misschien mij meer om.

Ach, leuke rendez vous weer met personage Beetlejuice en ook dus Michael Keaton.

Groot geworden door "Batman" en deze film. Maar dan de 1988 versie.

De herkenning met vele uiteenlopende overledenen/geesten is eigenlijk het leukste om te zien.

Ook in dit vervolg zitten een paar leuke variaties hierin.

CGI effecten zijn vaak plezierig om naar te kijken maar zien er ook soms ook knullig uit.

Met name de zwart witte slang/hagedis kan echt niet meer met zo'n budget.

Verder leuk tussendoortje.

3*

Deze typische Burton film is bijzonder sfeervol en kijkt erg vlotjes weg. Je houdt toch altijd eventjes je hart vast als men 20,30 of 40 jaar na het eerste deel toch nog een vervolg wil maken, zeker als het al gaat om een cult klassieker. Maar dit mag zeker wel een geslaagd project genoemd worden.

Hapje er bij, drankje er bij. Genieten en niet te veel analyseren, want dat heeft deze film niet nodig.

Leuk vervolg en jeugd sentiment

De diverse karikaturen en beetle zelf vond ik echt wel lachen ..

3,5 ***

Veel te druk en overdreven, slecht verhaal, schreeuwerig. Een enkel grapje deed me glimlachen, dat dan wel weer.

Op zich hou ik wel van films die het vooral van het audio visuele aspect moeten hebben. Maar hou het verhaal dan simpel.

Een film die veel te teveel wil brengen, maar MacArthur’s Parc maakt heel veel goed.

Krappe 4*

Deze film weer opnieuw gezien, op de 4k uitgave.

In prachtig beeld en geluidskwaliteit.

De eerste classic film, blijft de beste.

Na deze film terug gezien te hebben, blijf ik bij mijn zelfde beoordeling als toen, ik deze zag in de bioscoop.

Een amusante en leuke absurde film.

Maar na zoveel jaren ertussen, met de eerste film.

Had ik er zoveel meer van verwacht.

De makers hadden toch, wel na zo lange tijd een beter vervolg kunnen afleveren.

De cast speelt prima en de film muziek is wel heel goed.

Ook de special effecten zijn prima gemaakt, maar niet uitzonderlijk sterk.

3* voor de entertainment waarde maar voor de film in zijn geheel krap 3,5*

Best ok vervolg dankzij de aansprekende cast, het laagdrempelige verhaal en een klassiek Tim Burton sfeertje. De schaarse schermtijd van Beetlejuice zelf is echter wel een flinke domper. Vieze Jack zorgde in het eerste deel namelijk voor grote hilariteit. Meer Michael Keaton aub, anders hoeft een derde deel niet per se van mij.

3,0 * Macaber vervolg