He's Out There (2018)

Yvonne Strahovski is sowieso al geen straf om naar te kijken

Inderdaad. En ik vond haar ook erg sterk in Dexter. Ben wel benieuwd naar deze film van de regisseur van de The Last House on The Left remake. Laat maar komen

Same here

Deze heeft me wel vermaakt, spanning zat door gans de film. Meer dan degelijke slasher, want daar reken ik deze toch tot. Ik had ook nooit het 'over the top' gevoel, dat soms averechts effect heeft. De moorden zijn zeker niet overdadig enzo, integendeel, moet het meer hebben van de spanning, hide en seek gevoel, met veel hints en bangmakerij, toch, de killer is goed neergezet en ja Strahovski, die mag er altijd wel wezen Het einde is beetje ridicuul vind ik, maar enerzijds vaak bij 'slashers'. Btw vreemd dat deze op IMDb nog als 'not released' staat. Anyway, een mooie 7/10 verdiend ie wel.

Mix tussen slasher en home invasion thriller. Meer dan behoorlijk! Zeer spannend en je leeft echt mee met het gezin. Vrij goed geacteerd ook, zeker door de kinderen. Naar het einde toe wel iets minder en standaard. Maar zeker mij niet verveelt en af en toe ook lekker bruut. Lekker griezelen met deze prent!

Toch wel erg indrukwekkend regiedebuut van deze Quinn Lasher, tenminste dat lijkt zo .

Eigenlijk is het volgens sommige bronnen last house on the left regisseur Dennis Iliadis. maar waarom dit nu anders is , is niet heel bekend , ik vond het ook al verdacht sterk voor een debuut .

Want er zit een behoorlijke spanningsboog in , en die houd eigenlijk wel stand gehele lente op het begin na.

Het spel van de kids ( soms iets te hysterisch , maar logisch gezien de situatie ) en van hoofdrol speelster Yvonne Strahovski is niet verkeerd .

De Cliche omgeving ( cabin in the woods ) stoorde me nergens.

het was gewoon spannend. Mooi bos , en ook knap: ondanks dat het donker is , is het prima te volgen, wat vaak wel anders is .

Dikke voldoende. Maar ook niet super bijzonder, maar doet wat het moet doen, creëert spanning

Daddy can see us...

when he gets here.

But he's already here.

Heb je zin in een film in de trant van “Hush” maar dan met personen die niet doofstom zijn ? Kortom een film waarin er veel gekrijs te horen is. En moeten er ook medespelers zijn die domweg worden neergemaaid met een vervaarlijk uitziend bijl zoals in elke “Friday the 13th” episode? Dan is “He’s out there” misschien wel iets voor jou. Ben je echter iemand die een beetje uitleg verwacht over de reden waarom iemand een familie terroriseert, dan zal ik je moeten teleurstellen. Waarom Laura (Yvonne Strahovski) en haar twee dochtertjes Kayla (Anna Pniowsky) en Maddie (Abigail Pniowsky) plots belaagd worden door een onbekende, bleef alsnog een vraagteken op het uiteinde.

“He’s out there” is zeker geen slechte film. De oplopende spanning zorgt ervoor dat je op het puntje van je stoel zit. Het is een beetje zoals “De wolf en de zeven geitjes”, alleen is de wolf een luguber vermomd persoon en de 7 geitjes worden vertolkt door twee irritant krijsende meisjes. Nu is zo’n vermomming niets nieuws in het slasher-genre. Jason Voorhees droeg een hockeymasker. Michael Myers een eng rubberen masker. Leatherface droeg een masker gemaakt met het gelaat van zijn slachtoffers. De dader in “He’s out there” lijkt wel een achterneef te zijn van “The collector” uit "The Collection". Een bijna identieke vermomming en kleding.

Ik vind het wel eens plezant om zo’n doorsnee slasher vol krijsende slachtoffers te kijken. Het minste wat ik verwacht is dan wel een verrassende ontknoping of origineel bedachte slachtpartijen zoals in “You're Next”. Maar in deze film wordt de standaardlijst voor slasher-films netjes afgevinkt en wordt er nergens afgeweken van de standaardformule. En dan is er ook nog eens het feit dat er weinig slachtoffers vallen en men niets (maar dan ook echt niets) van achtergrondinformatie te horen krijgt. Dat maakt dat “He’s out there” maar een simpele, derderangs film is. Zelfs het einde was zo voorspelbaar dat ik noodgedwongen eens diep moest zuchten. En om eerlijk te zijn vond ik de ontknoping ook een beetje bij de haren getrokken.

Wat wel door de beugel kon, was het acteren van Yvonne Strahovski. En niet alleen omdat ze ook nog eens leuk is om naar te kijken. Ze tracht op een realistische manier vorm te geven aan een personage dat doodsangsten doorstaat en tegelijkertijd tracht haar twee paniekerige kinderen te beschermen. Verwacht dus veel verstop-momenten en schreeuwerig wegvluchten. Wat dan weer oerdom overkomt, want diegene die hen het leven zuur maakt, weet dan telkens weer waar ze zich bevinden. “He’s out there” is als een ex-vriendinnetje. Het was plezant voor een tijdje, maar naderhand bekeken bleek het toch niet echt speciaal te zijn en ben je blij dat je er vanaf bent. Binnen de kortste keren ben je op zoek naar een nieuwe aanwinst en ben je die andere al vergeten. Laten we hopen dat men niet zinnens is om hieraan een vervolg te breien.

2*

traag begin dacht dit gaat weer niets worden naargelang de film vordert toch wel een spannende film

Wat de film de das om doet is het vertwijfelende geschreeuw en de langdurige onzekerheid. Het had wel wat overigens maar ik zat niet op mijn puntje van de stoel. De sfeer is goed. De locatie ook. En niets op de acteerprestaties aan te merken. Eigenlijk zat dit er dicht bij.

2.5*

In het begin dacht ik van oei, dit kan flink tegenslaan. Het bouwt traag op, ik ben vooral ook blijven kijken vanwege dat schoon vrouwmens maar toch had ik zoiets van we zien wel en nog een geluk dat ik verder ben blijven kijken want het 2de stuk in de film was echt wel goed.

Zeker een aanrader, mits wat geduld te hebben dat het wat traag op gang komt. Leuk avondje gehad.

Leuke verrassing.

Begint inderdaad wat traag maar de spanning, het acteerwerk, de sfeer en de gore wat ook wel aanwezig was, maakt dit allemaal weer goed! Valt me op dat deze film best een laag cijfer heeft op IMDb. Zeker het kijken waard!

Na de oerlelijke opening was ik vooral bang dat de opening van de Halloween Horror Night vooral erg kinderachtig zou worden, maar alles behalve: ik heb toch zeker een goed uur constant op het puntje van mijn stoel gezeten en ademloos gekeken naar die verbluffend acterende kinderen. Spannende, claustrofobische film die me toch echt bang heeft gemaakt. Maar dan dat einde... Het is een niveautje Intensive Care als blijkt dat moeders, die toch tot twee keer toe een grote bijl in haar buik gestopt kreeg, het toch blijkt te overleven en iedereen in veiligheid weet te brengen. De kritiek op het onduidelijke motief van de moordenaar snap ik, maar ik vond zijn uitstraling dermate sterk dat ik zulke plotdetails graag voor lief neem.

Ik ben trouwens erg benieuwd naar het verhaal rond Dennis Illadis die vervangen werd door de onbekende Quinn Lasher. Een nieuw Alan Smithee-pseudoniem?

In elk geval, ik heb me vermaakt. 3,5*

Lichte tegenvaller

Vreemd inderdaad dat Illadis op een later moment is vervangen door een onbekende regisseur. Was toch vooral erg benieuwd naar deze film doordat zijn naam eraan verbonden was.

Hij deed me veel denken aan het betere Hush (2016) Het acteerwerk was degelijk en qua locatie en spanningsopbouw is er weinig mis met de film, maar er zitten veel te veel standaard cliché's in. Daarnaast irriteerde ik me enorm aan het hysterische oudste dochtertje en de afloop van de climax plus de slotscene waren zo voorspelbaar dat het bijna tenenkrommend werd. En dat was jammer want de potentie om nét even anders te zijn dan de grote meute was er zeker.

Kleine 3*

Aardige Horror met alle standaard clichés, het acteerwerk is redelijk maar de setting en sfeer en spanning maken veel goed.

Er is veel gekeken naar andere Horror klassiekers (Friday The 13th, Strangers, Halloween) maar voor een 1e keer heeft deze Quinn Lasher het niet slecht gedaan.

Behoorlijke miskleun. Er is vanalles fout gegaan in de post productie. De colorist mogen ze echt strippen van z'n titel, want dat 'ie dit toelaat... wat een afzichtelijke look heeft deze film meegekregen. In enkele donkere shots werkt het nog, maar de scene's met meer lichtbronnen (en dan met name de zon) zijn oogverblindend kitscherig. En dat terwijl het camerawerk degelijk is, het acteerwerk (binnen het genre) bovengemiddeld -met een dringende waarschuwing voor de mensen die het krijsende kind uit Babadook wel konden schieten: hier heb je er twee- en een verder iet wat bombastische maar wel passende score. Het zorgt voor een redelijk hysterisch, maar gelukkig ook overzichtelijk en volgbaar kat-en-muisspel. Mist helaas de bezieling, een originelere invalshoek en een aantal betere keuzes in het post proces.

Behoorlijk opvallend dat deze bijvoorbeeld (veel) beter ontvangen wordt dan The Open House (2018) , die vele malen creatiever is en een betere production value kent.

Prima horror die lekker wegkijkt.

Makke horrorprent die je nergens ook maar weet te verrassen. Daardoor wordt het op geen enkel moment spannend. Yvonne Strahovski poogt om er nog iets van te maken, maar het script bevat te veel clichés en voorspelbaarheid. Naar het einde toe gaat de film helemaal de mist in met de erg gemakkelijke afrekening en natuurlijk het typische belachelijke slot niet te vergeten. 4/10

Er zitten wel een paar aardige spannende momenten in, maar verder weinig bijzonders. Het is weer zo'n traag standaardwerkje, beetje in de trant van Hush en A Quiet Place etc.

Wat heeft deze film te maken met Hush ( en welke ? ) en A Quiet Place ????

Hush uit 2016, die al eerder genoemd werd en het is ook zo'n typisch home invasion/ afgelegen huis in bos-horrorfilmpje toch en daarbij vond ik de "killer" hier ook al een beetje laf bezig..

En A Quiet Place, oké ander verhaal maar precies dezelfde manier van film maken, de spannende scenes zijn uitstekend gedaan en boeien, maar de tijd tussendoor wordt bij deze films te lang gevuld met gehuil (bij deze zelfs gekrijs) of nutteloos gestaar. Soms is het nodig voor het drama, maar meestal heeft het weinig met het verhaal te doen, gewoon makkelijk tijd rekken lijkt me.. Of bijv een Bird Box vond ik eigenlijk ook zo..

Te veel momenten waarbij je bijvoorbeeld op je gemakkie koffie kan gaan zetten en daarbij de afwas erbij doet, of de hond uit laat, of een boodschap gaat doen,... En als je terug bent niets van de film hebt gemist.

Wat een ontzettend grote teleurstelling was dit

Had absoluut iets beters verwacht dan zo'n onwijs saai en cliché simpel werkje.

Het duurt ook letterlijk een uur voordat de film ook maar een heel klein beetje opgang komt. Het eerste uur is non stop hetzelfde. De moeder en kinderen proberen het huis te ontsnappen, dit lukt niet, gaan weer het huis binnen en even later, ja, laten we het nog een keer proberen. Lukt niet en gaan terug het huis in. Dit gaat zo continu door. Daarbij ook NUL verhaal, geen boeiend motief van de killer, gewoon helemaal niks. Alleen zag het masker er dan redelijk leuk uit.

1,5*

Zuigenende film. Huis in, huis uit, en een hoop geschreeuw.

Wel spanning en een lugubere killer. Dat dan weer wel.

Je moet er denk ik zin in hebben...

Home Invasion Thrillertje met een gemaskerde moordenaar die een Slasher/Horror kadertje toevoegt.

Het verhaal komt wat traag op gang en kent vooral veel cliché's en wat plotgaten. Daarnaast hebben we een mooie setting en een gestage sterke spanning- en sfeeropbouw waar de goede acteerprestaties van Yvonne Strahovski zeker aan bijdragen. De score en kills zijn redelijk, spijtig dat naar het einde toe alles wat verwatert.

3*

“Daddy can see us when he gets here. - But he's already here.”

Toch wel echt een mindere film die veel beter had kunnen worden maar na de grote fouten toch in de prullenbak mag worden gegooid. De film begint vrij leuk, en ik ben zelf best een fan van deze ‘home invasion’ style of film met een leuke ‘killer’ en een afgelegen gebied, bijvoorbeeld een bos. De trage start van de film zorgt voor weinig goeds maar, ook tijdens de moordscenes weet de film maar weinig spanning toe te voegen en vond ik het nergens echt speciaal. De moordenaar komt te weinig in beeld en is veelte weinig aan het spelen met de familie, wat ik juist vaak wel leuk vind aan ‘Home Invasion’ films: de hoofdpersonen lekker gek maken.

En ik treed volledig in Jeroen zijn voetsporen denk ik, waar het op het gebied van de belichting of beter de gezegd de coloring in deze film was echt verschrikkelijk. Tijdens de donkere stukken in de film werkt het zijn vruchten af, eindelijk eens een film die (wanneer het donker is) eens zichtbaar is in dat soort momenten maar wanneer het licht is, is de film echt afschuwelijk. En dan kom je snel uit bij het hekelpunt van mij: de schreeuwende kinderen. Ik ga daar erg slecht op, dat constante gekrijs als er ook maar één blaadje verplaatst en het ook nog eens overdreven lang aanhoudt op veel punten. Of het niet luisteren wat ze ook altijd lijken te doen, nee het zijn niet de dingen waar ik weg van ben in deze film of überhaupt in het algemeen. En dat heeft de film ook wel echt genekt voor mijn gevoel, want buiten dat gejank om kon het nog best interessant worden.

Al was dit wel na een uur. Het heeft een uur geduurd voordat er echt eens wat te zien viel in de film en het gelukkig nog een beetje bloederig werd. Maar de gemaakte fouten zijn best groot en dan kan weinig deze film nog redden. ‘Yvonne Strahovski’ weet er trouwens nog een beetje vaart in te krijgen, maar hoe goed ze haar best ook doet het werkt nergens. En ook het concept kon nog aardig uit de kast komen want de moordenaar vond ik er ook best gaaf uit zien. Er zijn gewoon teveel minpunten om deze film echt interessant en goed te vinden, punten die mij in de weg staan waardoor ik mezelf behoorlijk heb verveeld.

1.5*

Degelijke invasion-film.

Je kan het allemaal inmiddels wel dromen; moeder gaat met dochtertjes naar een blokhut ergens in het bos (waar anders?), vaders komt iets later... er gebeuren vreemde dingen in de omgeving, het oudste dochtertje wordt ziek... en dan is er een gemaskerde psychopaat in de buurt die het op het gezin heeft voorzien.

En daar moeten deze bange gezinsleden hun krachten tegen bundelen.

En het is toch weer niet slecht. De sfeer is lekker duister en bombasme wordt achterwege gelaten. Grappig ook in deze kwestie is om de zoveelste keer te zien dat hoe vaak de hoofdpersonage wordt toegetakeld, tot een bijlslag aan toe... hij/zij blijft altijd overeind staan of heeft vijf minuten later nergens meer last van.

En natuurlijk heeft deze moordenaar ook weer zijn bizarre rituelen.

Ik heb me wel kunnen vermaken met deze prent. Na Hush, Terrifier en Us heb je echter wel een beetje een deja vu gevoel, gezien het allemaal in dezelfde korte tijd is uitgebracht.

3,5*

Ik dacht met He's Out There een gory slasher aan te zetten (Had niet echt research gedaan) maar dat was dus niet zo. He's Out There is meer een home invasion flick met de nadruk op bloedstollende spanning. En die is bij wijle (zeker aan het begin tot midden van de film) uitstekend. Veel focus op geluid ook, wat ik in dit soort films altijd waardeer. Kleurgebruik in de scenes overdag is mij net even iets te grauw, maar dat is een kwestie van smaak.

Richting het einde wordt de bodycount wat opgeschroefd, maar neemt de spanning helaas iets af. Qua gore is hier voor de liefhebber niet zo heeeel veel te beleven, al ziet wat er wordt getoond er niet verkeerd uit. Kleinschalig maar effectief wat dat betreft. Het einde is mij iets te abrupt en ongeloofwaardig. Had het veel sterker gevonden als de moeder daadwerkelijk dood bleek te zijn na die bijl in haar middenrif.

He's Out There is een prima horrorfilm die voorbij vliegt. Home invasion gedeelte is erg spannend. Wanneer het meer de slasher kant op gaat wordt het iets minder, maar zeker niet onvoldoende. Best aardig geacteerd ook door iedereen.

Overigens is tot op de dag van vandaag onbekend wie Quinn Lasher is en wordt er gesuggereerd dat het een pseudoniem is van Last House on the Left regisseur Dennis Iliadis, die eerder wel aangekondigd was als regisseur van deze He's Out There.

Aardige horror thriller. Het verhaal slaat achteraf gezien helemaal nergens op want in eerste instantie hoop je als kijker nog op een leuke twist, maar helaas blijft die uit. Verder is de uitwerking best aardig. De film komt niet helemaal lekker op gang, maar al snel verzandt je in een lekkere spannende thriller met wat horror elementen. De spanningsboog blijft ook tot het eind hoog. Het blijft allemaal wel erg oppervlakkig waarbij de keuzes van de hoofdrolspelers niet altijd even logisch zijn, maar effectief is het wel. Het acteerwerk is verder goed. Niet bijster intelligent maar wel doeltreffend. 3.0/3.5

Regisseur Dennis Iliadis (of Quinn Lasher) gaat aan de haal met een relatief simpel scenario dat werd voorzien door Mike Scannell. Er is voor een effectieve horrorthriller ook niet veel meer nodig dan een basisconcept en een mooie dosis goed uitgewerkte spanning, maar He's Out There includeert enkel het basisconcept. Positief is het acteerwerk van Yvonne Strahovski en de kids, die overtuigende rollen neerzetten en daardoor geregeld voor frustratie weten te zorgen (op een goede manier). Jammer genoeg lukt het Iliadis niet om de spanning zelf naar behoren op te bouwen, met vooral een erg storende, toeterende soundtrack die veel potentiële horrorsfeer om zeep helpt. Bovendien wordt er zelden de tijd en rust genomen om de donkere natuuromgeving enigszins dreigend te maken, maar uiteindelijk is het vooral de moordenaar zelf die dwaas en onafgemaakt voor de dag komt. Tussendoor kent de film enkele geslaagde schrikmomenten en de finale kent wat leven in de brouwerij, maar de gehele ontwikkeling in het boshutje kon me als kijker weinig bekoren. He's Out There is een geval die het erg van de sfeer moet hebben, maar deze vervolgens maar voor de helft kan oproepen. Jammer.